بریده‌هایی از کتاب خوب است بدانید

تاریخ زندگی بشر یادآور انسان‌های با اراده ایست که در شرایط بسیار نامناسب خانوادگی به دنیا آمدند، اما در اثر پشتکار، اعتماد به نفس، ایمان و تکیه بر توانایی‌هایشان، نه تنها از حرکت باز نماندند، بلکه انسان‌هایی مؤمن و موفق شدند.

امام رضا (ع): اَلتَّائِبُ مِنَ الذَّنبِ کمَن لا ذَنبَ لَه. آن کسی که توبه کند مانند کسی است که بی‌گناه باشد. (عیون اخبار الرضا (ع)، ج ۲، ص ۷۴).

«الفُرصَةَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب» فرصت‌ها، همانند ابرها می‌گذرد.

اکثر مردم چون با درجات نظامی آشنایی ندارند به هر افسر یا درجه‌داری می‌گویند: جناب سروان. پس کسی که به هر نظامی می‌گوید جناب سروان، یا اصلا درجات نظامی را نمی‌شناسد و یا تفاوت بین آن‌ها را درک نمی‌کند. بعضی از دختر خانم‌ها و آقا پسرها، به محض این‌که از کسی خوششان می‌آید، به هیجانشان درجهٔ «عشق» می‌دهند؛ بدون این‌که به میزان و جنس آن علاقه و زمینه‌های آن علاقه‌مندی توجه کنند.

«یَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَی اَلْمُؤْمِنِ أَنْ یَسْتُرَ عَلَیْهِ سَبْعِینَ کبِیرَةً .» بر هر مؤمن واجب است تا از هر یک از مؤمنین هفتاد گناه کبیره را بپوشاند!

«و همانا شایسته است اهل پاکی (کسانی که از گناه یا عیبی پاک هستند) و (اهل سلامت) کسانی که خدا در حفظ سلامت دین‌شان به آن‌ها از راه نیکی و احسانش کمک کرده؛ با اهل گناه و معصیت مهربانی کنند!»

متأسفانه، خیلی می‌بینم که افراد معمولاً موفقیت‌های مالی و اقتصادی خود را حتی‌المقدور از فامیل خود مخفی می‌کنند، که مبادا دچار چشم‌زخم و حسادت و سایر مزاحمت‌های احتمالی و... نشوند؛ اما بدبختی‌ها و نگرانی‌هایشان را راحت‌تر به اشتراک می‌گذارند! به قولی، ختم‌ها شلوغ‌تر از عروسی‌هاست!

در اجتماع و خانواده نسبت به دیگری، «تهاجم» و «توهین» را بهتر بلدیم تا «همدلی» و «احترام»!

بسیاری از ما مردم، متأسفانه در نفرین و فحش و ناسزا ماهر هستیم، درحالی‌که در دعا کردن برای دیگران در شرایط عادی و یا تشویق کردن و استمالت دیگری؛ ناشی و ضعیف.

رسول خدا (ص) می‌فرمایند: عَلامَة الصّابِر فِی ثَلاث: (نشانه انسان صابر در سه چیز است) أوَّلُها، أن لایَکسَلَ (تنبلی نکردن) وَ الثّانیةُ، أن لایَضجَرَ (افسرده و دلتنگ نبودن) وَ الثّالثةُ، أن لایَشکُوَ مِن ربِّهِ تَعالی (از خدا شکوه و گلایه نکردن)