بریده‌هایی از کتاب تنهایی خانم این خانه است

یک گلوله می‌تواند دو نفر را بکشد اگر به قلب من شلیک شود

درخت رویای ناتمام دانه است برای رسیدن به آسمان

در سکوت آمدی... در سکوت رفتی... جهان این همه واژه را برای چه می‌خواست؟!

یک گلوله می‌تواند دو نفر را بکشد اگر به قلب من شلیک شود

بیا همینجا بمانیم حتی اگر بگویند زمین به زودی منفجر می شود... فقط یک لحظه فکرش را بکن اگر با آدم هابه ماه برویم شب های مهتابی نداریم برای عاشق شدن

کسی که می‌خوابد و دیگر بیدار نمی‌شود نمرده... در خواب معشوقه‌اش را یافته و زندگی تازه‌ای را آغاز کرده است

اگر انتخاب را به عهدهٔ خودم می‌گذاشت به جای اینکه مردی تنها باشم آسمان می‌شدم تا هروقت هوایم بارانی است کسی در من قدم بزند

نیستی و هرشب به چشمانت فکر می‌کنم این حادثه‌ای طبیعی‌ست حتی انسان‌های اولیه دغدغهٔ هرشب‌شان نبودن خورشید بود

گفت: تنهایی؟ گفتم: نه، تنهایی هست

اشتباه نکن عشق نیز نام اولین جنگ بعد از آفرینش انسان است وقتی چشمان حوا به قلب آدم نیزه پرتاب کردند

تروریست‌های زیادی در خیابان‌ها قدم می‌زنند که هر لحظه ممکن است دست بر چشم‌هایم بگذارند تا با هر اسمی که بر زبان می‌آورم خاطره‌ای در تنهاییم منفجر شود