بریده‌هایی از کتاب مردانی حوالی خورشید

رفاقت شبیه بافتن قالی هستش. اولش فقط تار و پود سفید هست که روی چلهٔ زندگی کشیده شده و هر خاطره و رفتار، بین دوتا رفیق، یه نقش و نگار روی اون تار و پود می‌زنه.

گاهی توی زندگی یه آدم‌هایی از طرف خدا مامور می‌شن تا انسان‌های دیگه رو برای ماموریت بزرگی که در آینده دارن حفظ کنن و اون آدم‌ها هم مامور هستن تا یک جماعت یا ملت رو کمک کنن یا توی یه مسیر قرار بدن.

بعضی انسان‌ها شبیه قله کوه هستن، بعضی شبیه آسمان، بعضی شبیه اقیانوس، بعضی شبیه طوفان، برخی‌ها مثل رودخانه و برخی مثل باران یا رشته کوه، اما برای بعضی‌ها نمیشه در طبیعت شبیه و مانندی پیدا کرد. در جسارت و شجاعت مثل طوفان و رودخانه، در مهربانی شبیه آسمان و باران، درگستردگی و مناعت طبع مثل رشته کوه و اقیانوس و در فعالیت و موفقیت شبیه بلندترین قله‌های کوه‌ها هستن.