بریده‌هایی از کتاب همزاد

گمان می‌کردم سایهٔ انسان، غرورش است. نیچه

عشق به خود، شروع رمانی مادام‌العمر است. اسکار وایلد

دریابند «که «مطالعهٔ اثر نویسنده، نه به‌صورت سطحی و مکانیکی، به معنای آگاه شدن از اهمیت ایدهٔ موجود در هر بخش و آگاه شدن از ارتباط بین ایده‌های بخشی با سایر بخش‌ها است؛ حال می‌خواهد این ارتباط از نوع تجانسی ساده باشد یا مفهومی دوپهلو و یا ارتباط بین دو ایدهٔ نامتجانس، و صرفاً شاهد نحوهٔ گذار رشته‌ای از افکار به رشتهٔ دیگر باشد (که البته همیشه واضح و آشکار نیست و اغلب در ناخودآگاه است).»

همزاد و همزادها در روان‌شناسی ادبی از آنجا که رنک و تایمز هر دو یک موضوع را مورد بررسی قرار دادند، در ذیل توضیحی مختصر از شباهت‌ها و تفاوت‌های رسالهٔ این دو آمده است. رنک، پیشگام واقعی در این حوزه، انگیزهٔ اصلی کارش را از فیلم آن‌زمان، دانشجوی پراگ، به دست آورد، که او را به مطالعهٔ منابع و توضیحات ادبی، روان‌شناختی، اسطوره‌ای و مردم‌شناسانهٔ مفهوم همزاد واداشت (این واقعیتی انکارناپذیر است که گاه اتفاقات غیرمرتبط می‌توانند فرد را به نتایج

همان‌طور که ریچارد. دی. التیک در فیلم ماجراجوی دانشمند(نیویورک، ۱۹۶۶‌) نشان داد). رنک به‌طور به‌خصوص از مدرک آلمانی‌شناسی‌اش از وین برای این کار بهره برد (۱۹۱۲)، و به یک معنا او راه را برای پروفسور تایمز، کسی که حقیقتاً خود را مدیون این روان‌کاو اتریشی و اولین روان‌کاو غیرپزشک می‌دانست، هموار کرد (همزادها در روان‌شناسی ادبی، صص ۴۰ ـ ۴۱).