بریده‌هایی از کتاب روان شناسی خودیار

نمی‌توانید با یک فوت کردن اضطراب را دود کنید و به هوا بفرستید. تنها کاری که می‌توانید بکنید این است که از اضطراب بی‌دلیل فاصله بگیرید و یا تا حد امکان نشانه‌های اضطراب را تحمل کنید.

راه دیگری که می‌توانید با خود مهربان‌تر باشید این است که در ذهن خود با خود مهربان‌تر باشید. می‌توانید در جایی یا روی آینه بنویسید: - من می‌توانم اشتباه کنم. - من می‌توانم در مواقعی حالم خوب باشد. - اضطراب دشمن من است. - من این احساسات را دوست ندارم اما آنها به من آسیبی نمی‌رسانند. - من حالم خوب است.

اما با وقت استراحت به خود دادن در آینده خود سرمایه‌گذاری می‌کنید. با سرمایه‌گذاری کردن در خود به خود فرصتی می‌دهید که باطری‌های خود را شارژ کنید.

یکی از نکات مهم درباره اضطراب این است که هرگز در خلا اتفاق نمی‌افتد. اگر شما کسی هستید که زیاد نگران می‌شوید، به خصوص اگر نگران کارهای ناتمام خود می‌شوید، وقتی آن کارها به اتمام نمی‌رسند احساس گناه می‌کنید. احساس گناه چیز بسیار بدی است. احساس گناه بر شدت دشواریها می‌افزاید.

وقتی به این درجه از راحتی رسیدید و در کشیدن نفسهای عمیق تبحر و مهارت پیدا کردید، سلاحی قدرتمند برای مبارزه با اضطراب در خدمت گرفته‌اید. اگرچه این احتمالا ریشه‌های اضطراب را در شما خشک نمی‌کند اما از شدت ناراحتی شما می‌کاهد. به شما امکان می‌دهد که روشن‌تر و واضح‌تر فکر کنید.

نشانه‌های وحشت‌زدگی با کشیدن نفسهای عمیق ناسازگار است. اجازه بدهید تکرار کنم. نشانه‌های وحشت‌زدگی اصولا با کشیدن نفسهای عمیق ناسازگار است. آیا متوجه شدید؟ حرف من این است که کشیدن نفسهای عمیق و متمرکز شدن روی جریان تنفس از شدت اضطراب شما می‌کاهد و نشانه‌های اضطراب را در شما کاهش می‌دهد. آخرین باری که گرفتار حمله وحشت و اضطراب شدید و کنار یک آشنا بودید او به شما توصیه کرد: «نفس بکش. نفس بکش.» به قدری شما ناراحت بودید که می‌خواستید با مشت بر صورت او بکوبید.