بریده‌هایی از کتاب کمرنگ تو خالی

احساسش بیشتر از آدمسیت که از دردِ دلم گفتم، اما خندید…!

خلأ معلق نبودم اما فرکانس هوایی که در آن نفس می‌کشیدم، منفی بود! منفی و تلخ… درد داشت، اما حس نمی‌شد زخم می‌زد، باز هم حس نمی‌شد!!! فقط من بودم و من! بلند شدم… دستِ خودم را گرفتم و پشتِ خودم ایستادم! به بهترین فرکانس نرسیدم اما… به تنهایی، خلأ منفی وجودم را پُر کردم! و به مطلق رسیدم!