بریده‌هایی از کتاب چگونه تغییر کنیم؟

«در هر کاری، چیز جذابی هست. آن را که پیدا کنی، کار را به بازی تبدیل کرده‌ای»

اگر بازی نکنید، نمی‌توانید گل بزنید

شروع مجدد به افرادی که عملکرد ضعیفی داشتند کمک می‌کرد تا بهتر شوند، ولی به کسانی که عملکرد خوبی داشتند ضربه می‌زد. این درسی مهم و هشداردهنده است: شروع تازه به نفع همه نیست. وقتی روی دور موفقیت باشید، هر اختلالی می‌تواند ترمزتان را بکشد

به‌جای اینکه مثل نایکی بگوییم «فقط انجامش بده»، اگر بپذیریم انجام کارهای تلخْ سخت است و به‌دنبال راهی برای شیرین‌کردن آن‌ها بگردیم، می‌توانیم پیشرفت بیشتری بکنیم.

«در هر کاری، چیز جذابی هست. آن را که پیدا کنی، کار را به بازی تبدیل کرده‌ای»

اگر تعهد به‌شکلِ لقمه‌های کوچک باشد، کمتر از آن می‌ترسیم و بیشتر به آن پایبند می‌مانیم.

تحقیقی، با بررسی شیوهٔ مواجههٔ افراد با تغییر، نشان داد بیش از دوسوم افراد معمولاً، بدون توجه به سختی‌های کوتاه‌مدتی که قرار است با آن مواجه شوند، بر منافعی تمرکز می‌کنند که قرار است در بلندمدت به دست بیاورند

که رازِ داشتنِ زندگی بهتر ازبین‌بردن تکانه‌هایی نیست که همهٔ انسان‌ها دارند، بلکه باید آن‌ها را درک کنیم، به آن‌ها رودست بزنیم و در صورت امکان آن‌ها را در راستای منافع خودمان به کار بگیریم.

ما در تاریخ‌هایی که احساس شروع تازه می‌دهند بیشتر احتمال دارد به‌دنبال تغییر برویم، زیرا چنین لحظاتی به ما کمک می‌کنند یکی از موانع رایج بر سر راه شروع هدف را از پیش رویمان برداریم، یعنی این احساس که چون قبلاً شکست خورده‌ایم باز هم شکست خواهیم خورد.

ما آدم‌های سرشلوغ نمی‌توانیم برای رسیدن به اهدافمان فقط به نیروی اراده تکیه کنیم، چراکه بعد از انجام کارهایمان انرژی خیلی کمی برایمان باقی می‌ماند.

ما به‌ندرت به این توصیهٔ حکیمانه عمل می‌کنیم و، موقع دنبال‌کردن اهداف بلندمدتمان، شرایط را برای خودمان شیرین نمی‌کنیم بلکه، بدون فکرکردن به سختی‌هایی که باید تحمل کنیم یا بکوشیم آن‌ها را کاهش دهیم، به‌دنبال هدفمان می‌رویم.

تحقیقات تأیید کرده است اگر فکر کنیم توانایی تغییرکردن نداریم، زحمت چندانی هم به خودمان نمی‌دهیم.(۹)

تعهدات کوچک و پرتکرار مؤثرتر از تعهدات بزرگ و کم‌تکرار است، حتی اگر مقدار تعهد یکسان باشد

اگر لازم است فهرستی طولانی از کارها را به خاطر بسپارید (مثل خریدن دارو، فروش کیک یزدی در بازارچهٔ شیرینیجات، ارسال نامه و ...)، می‌توانید جعبهٔ قرص‌ها را در راه ورودی خانه، کیک یزدی‌ها را داخل آشپزخانه و نامه‌ها را در اتاق خوابتان تصور کنید.

اگر تفریحاتمان را هم‌زمان با تکلیفی انجام دهیم که نیازمند انگیزهٔ بیشتری است، در این صورت مشروط‌سازی وسوسه به‌خوبی عمل می‌کند

هر وقت تصمیمی بگیرید، دارید خود را وارد بازی می‌کنید. زیاد پیش می‌آید که تصور اینکه تغییرْ سخت و ترسناک است مانع حرکت ما شود. شاید فکرِ تغییر به سرتان زده باشد، ولی چون سخت به نظر می‌رسد، انگیزهٔ خود را برای شروع آن از دست داده باشید. شاید قبلاً، در تلاش برای تغییر، شکست خورده باشید و فکر کنید باز هم شکست خواهید خورد. ولی به یاد داشته باشید که تغییر نیازمند تلاش چندباره است.

روزی، در سال ۱۹۳۹، جُرج دیر به کلاس آمارش رسید و فکر کرد آن دو مسئله‌ای که روی تخته نوشته شده تکالیفی است که باید انجام دهد. پس آن‌ها را نوشت تا شب حلشان کند. او فهمید که مسئله‌ها سخت‌تر از همیشه است، ولی چند روز بعد حلشان کرد و از استادش بابت تأخیر در تحویل آن‌ها عذرخواهی کرد. استادش غرق در شگفتی شد، چراکه جُرج دو مسئلهٔ «حل‌نشدنی» در نظریهٔ آماری را حل کرده بود، فقط به این خاطر که گمان می‌کرد آن‌ها صرفاً تکالیفی سخت‌اند که جواب‌هایشان از قبل مشخص است.

البته واضح است که وقتی از تغییر رفتار صحبت می‌کنیم، حریفتان آن سوی تور نایستاده است، بلکه درون ذهن شماست. شاید نام حریفتان فراموش‌کاری، عدم اعتمادبه‌نفس، تنبلی یا تسلیم‌شدن در برابر وسوسه‌ها باشد. چالش پیش روی شما هرچه باشد، بهترین راهْ ارزیابی حریف و بازی بر اساس آن است.

فقط باید «سلاح دشمن را علیه خودش به کار بگیریم» و کاری کنیم ارضای آنی به نفع ما کار کند، نه به ضررمان

برچسب‌ها بر رفتارمان اثر می‌گذارند. وقتی به ما برچسب «رأی‌دهنده» (۱۸) (به‌جای کسی که رأی می‌دهد)، «هویج‌خور» (۱۹) (به‌جای کسی که هر وقت بتواند، هویج می‌خورد) و «شکسپیرخوان» (۲۰) (به‌جای کسی که زیاد شکسپیر می‌خواند) زده می‌شود، این موضوع نه‌تنها بر نحوهٔ توصیفمان از خود، بلکه بر رفتارمان نیز اثر می‌گذارد. اگر تابه‌حال موقع سال نو تصمیم جدیدی گرفته باشید، یعنی با اطمینان پیش‌بینی کرده باشید که «شمایِ جدید» در «سال جدید» فلان تغییر را خواهید کرد، از قدرت برچسب‌زنی استفاده کرده‌اید