بریده‌هایی از کتاب اتاق فرار

بشر بندهٔ عادت است

مادرم همیشه می‌گفت بهترین انتقام خوب زندگی کردن است. به‌شدت با او موافق بودم.

گذر زمان درد را درمان نمی‌کند. فقط به آن عادت می‌کنیم.

یک‌بار به من گفت در این دنیا آن‌قدر چیزهای جالب برای یادگیری هست که فرصت نمی‌کند وقتش را با اهمیت دادن به حرف دیگران هدر بدهد.

مادرم همیشه می‌گفت بهترین انتقام خوب زندگی کردن است. به‌شدت با او موافق بودم.

«روزها می‌گذرد. می‌دانم جمله‌ای کلیشه‌ای است، اما واقعاً فقط می‌گذرد. مانند راه رفتن که نمی‌دانی چطور، اما به خودت می‌آیی و می‌بینی که پا جلوی پا می‌گذاری و راه می‌روی. بدون مقصد مشخص فقط پیش می‌روی. شرح‌حال این روزهای من است.»

دست از حمله به دیگران بردار! شاید بهتر باشد به خودت هم نگاهی بیندازی!

آن موقع فهمیدم که چرا شرکت آن‌همه حقوق و مزایا برای ما در نظر گرفته بود. برای از بین بردن وجدانمان بود که در صورت لزوم بدون تردید بی‌رحم باشیم.

خداحافظی با خانواده‌ام از سخت‌ترین کارها بود.

کودکی من عجین شده بود با قناعت، پس‌انداز کردن و سختی کشیدن

مردان می‌توانند غر بزنند یا عصبانی باشند، اما زنان صرف‌نظر از مشکلات و محرک‌ها، باید همیشه لبخند به لب داشته باشند.

«روزها می‌گذرد. می‌دانم جمله‌ای کلیشه‌ای است، اما واقعاً فقط می‌گذرد. مانند راه رفتن که نمی‌دانی چطور، اما به خودت می‌آیی و می‌بینی که پا جلوی پا می‌گذاری و راه می‌روی. بدون مقصد مشخص فقط پیش می‌روی. شرح‌حال این روزهای من است.»

برخلاف نارضایتی‌ای که داشتم، معتاد زرق‌وبرق شغلم شده بودم. آب‌میوه‌های طبیعی رنگارنگ در یخچال، عضویت رایگان باشگاه، بلیت ماساژی که وقت‌وبی‌وقت روی میزم ظاهر می‌شد، بلیت نمایش‌های برادوِی یا بازی‌های ورزشی و مهم‌تر از همه، پولی که دریافت می‌کردیم. همهٔ اینها باعث فراموشی یا خاموش شدن وجدان و حتی چشم بستن عمدی روی حقایق می‌شد. اینکه زندگی افراد بی‌نام در میشیگان یا هزاران شرکت دیگر را نابود کرده بودیم، به همین سادگی؛ هرچه سود بیشتر، زندگی افراد بی‌ارزش‌تر.

در دنیا دو دسته آدم هست، برنده و بازنده. برنده‌ها همان یک درصدی هستند که می‌توانند رؤیاهایشان را زندگی کنند. بازنده‌ها هم بقیهٔ آدم‌ها هستند.

دانستن حقیقت آن روی انسان را آشکار می‌کند و به حیوانات درنده تبدیل می‌شویم.

«یوز سفید کور به دنیا می‌آید. خیلی جالب است. کورند، اما با گذشت زمان بینا می‌شوند و حالا انسان که اشرف مخلوقات است بینایی دارد، ولی آرام‌آرام کور می‌شود. این‌طور می‌شود برداشت کرد که ما یاد می‌گیریم چیزهایی را که نمی‌خواهیم ببینیم حذف کنیم.»

ما بانکی‌ها به دین اعتقاد نداریم. نیازی نیست منتظر زندگی بعدی باشیم تا از بهشت لذت ببریم. با پولی که داریم، همین‌جا در بهشت زندگی می‌کنیم.

دانستن حقیقت آن روی انسان را آشکار می‌کند و به حیوانات درنده تبدیل می‌شویم.

نبودِ اتحاد شکننده‌تر می‌شدند و کار من آسان‌تر می‌شد.

چون هیچ‌وقت به خونی که می‌ریختند دست نمی‌زدند.