بریده‌هایی از کتاب یکی مثل هیچ کس

بعضی آدم‌ها لیاقتشون خیلی کمتر از اون چیزیه که به چشم‌مون میاد و هیچ‌وقت ارزش فداکاری و گذشت رو ندارن، ولی ما از خودمون و غرورمون کم می‌کنیم تا اون‌ها رو بالا بکشیم. غافل از این که این اوج گرفتن پوچه و ناغافل با سر به زمین می‌خورن!

می‌دونم که هیچ زندگی‌ای بی‌مشکل نمی‌شه؛ ولی اگه بخوایم می‌تونیم با هم از پسشون بربیایم.

همیشه همین‌طوریه؛ گاهی تاوان اشتباهاتمون رو عزیزانمون پس می‌دن تا ما بیشتر از خطامون شرمسار بشیم.

نمی‌دانم چه رسمی است که هرگاه مشغلهٔ فکری داری، چند موضوع جدید هم‌زمان پیش می‌آیند؛ به‌طوری که وقت نمی‌کنی حتی به یکی از آنها بیاندیشی! در عوض وقتی بیکاری و هیچ درگیری فکری نداری، هیچ موضوعی نیست و به نوع دیگری از بیکاری نالانی!

ـ توی زندگی مشترک، ممکنه خیلی از این بالا و پایین‌ها پیش بیاد. ما که نباید با کوچک‌ترین مشکلات پا پس بکشیم! حتی در برابر مشکلات بزرگ‌تر از این هم باید وایسیم و باهاشون مقابله کنیم. قرار نبود کم بیاریم؛ قرار بود؟