بریده‌هایی از کتاب موسیقی و ذهن

تمام مردم عامّی آواز می‌خوانند و کار می‌کنند. آنها درباره آن‌چه می‌کنند آواز می‌سرایند لذا تاریخ خود را می‌خوانند و ترانه‌های آنان آرشیو قوم و خزانه دانش و مذهب آنهاست.

بسیاری از مردم هنگامی که خود را از مصاحبت انسانی محروم می‌بینند به رادیو یا ضبط‌صوت پناه می‌برند. با این کار آنان قابلیت خود برای التذاذ از تنها بودن را کاهش می‌دهند و خود را از فرصت‌هایی که گوشه‌نشینی برای پرورش تخیل فراهم می‌آورد محروم می‌سازند.

تفاوت میان علاقه به موسیقی و قریحه و استعداد آن ممکن است برمبنای تخصص نیمکره‌ای قابل توضیح باشد. پیش از این دیدیم که درک دقیق موسیقی تا اندازه‌ای کارکرد نیمکره چپ محسوب می‌شود کسانی که در یک آزمون استعداد موسیقی نمره بالایی کسب می‌کنند صرف‌نظر از نوع تعلیمی که داشته‌اند برتری نیمکره چپ را نشان می‌دهند. احتمالا واکنش عاطفی به موسیقی در نیمکره راست تمرکز یافته است، در حالی‌که مهارت‌های اجرایی و تحلیل موشکافانه کارکردهای نیمکره چپ به شمار می‌روند. ا

از آنجا که موسیقی مردم را از لحاظ جسمانی تحت تأثیر قرار می‌دهد و نیز زمان را سازمان‌دهی می‌کند، گاهی هنگامی که گروهی از مردم دست به فعالیت‌های جسمانی تکراری می‌زنند، به کار می‌رود. برخی از ترانه‌ها در حقیقت آوازهای شغلی هستند که اعمالی مانند خرمن‌کوبی، ضربه‌زدن و دروگری را هماهنگ می‌کنند و یکنواختی و ملال را تسکین می‌بخشند.

لالایی و ضرب‌آهنگ و لحن زمزمه‌هایی که اکثر مادران خطاب به نوزادان خود به کار می‌برند برای استحکام بخشیدن به رابطه میان آن‌ها از کلماتی که این نواسازی‌ها را همراهی می‌کنند در ابتدا اهمیت بیشتری دارند.

اِلِن دیسانایاکی که در دانشکده نوین پژوهش اجتماعی در نیویورک تدریس می‌کند و در سری‌لانکا، نیجریه و پاپوا واقع در گینه جدید زندگی کرده است به نحو قانع‌کننده‌ای استدلال می‌کند که موسیقی از تبادلات کلامی مرسوم میان مادران و نوزادان در سال اوّل حیات به وجود می‌آید. در این نوع مبادله مهم‌ترین مؤلفه‌های زبان، اجزائی هستند که با حالت و بیان احساسی سروکار دارند نه انتقال اطلاعات واقعی.

یک موسیقی خوب زمینه‌ای بی‌وقفه که توجّه اندکی به آن مبذول شود هم موسیقی و هم ظرفیت شنونده را فرو می‌کاهد. هرچند برخی از صاحب‌نظران برآنند که قابلیت آنان برای آموختن توسط موسیقی زمینه‌ای افزایش می‌یابد امّا شواهدی وجود دارد که موسیقی از تمرکز عمیق جلوگیری می‌کند.

اگر به‌نظر می‌رسد که در همراهی با موسیقی عنصری گریزگرایانه در کار است، از آن روست که فرهنگ ما آن قدر به پیشرفت و تعقیب موفقیت به تعبیر متداول آن نظر دارد که زندگی عادی ما را تبدیل به کسب‌وکار تنش‌زا و دلهره‌آوری کرده است که هنرها در آن غایب‌اند.

برانگیختگی احساس با شنیدن ارتباط نزدیک‌تری وجود دارد تا دیدن.

زبان و موسیقی در اصل پیوند نزدیک‌تری داشته‌اند و این تصوّری با معناست که موسیقی از یک نیاز احساسی درونی برای ارتباط با سایر انسان‌ها به وجود آمده که بر نیاز به انتقال اطلاعات عینی یا تبادل افکار مقدّم بوده است.