بریده‌هایی از کتاب چرا تا به حال کسی این ها را به من نگفته بود؟

کامل‌نبودن، اشتباه‌کردن و شکست‌خوردن بخشی از انسان‌بودن است.

انگیزه زاییده و محصول شگفت‌انگیز عمل است؛

به یاد داشته باشید که کامل‌نبودن، اشتباه‌کردن و شکست‌خوردن بخشی از انسان‌بودن است. پذیرش جایزالخطا بودن انسان یعنی پس از شکست احساس بی‌ارزشی نکنید. می‌توانید از هر تجربه به نفع خود بهره بگیرید و از آن درسی بیاموزید.

این‌که فقط به مغزتان بگویید چیزی امن است کافی نیست، باید تجربه‌اش کنید تا واقعاً به این باور برسید. - مغزتان به‌راحتی متقاعد نخواهد شد، در نتیجه باید آن رفتار را بارها و بارها تکرار کنید. - کارهایی که اغلب اوقات انجام می‌دهید، حاشیهٔ امن شما می‌شود. - اگر می‌خواهید از کاری کمتر مضطرب شوید، آن کار را هر چند دفعه که می‌توانید انجام دهید.

اگر کاری را که با خود می‌گویید «کاش حس انجامش را داشتم» شروع کنید، مغزتان چنان برانگیخته می‌شود که در وجودتان لذت و انگیزه خواهد آفرید.

اکثر کسانی که به‌شدت از دیگران انتقاد می‌کنند با خود نیز منتقدانه رفتار می‌کنند.

برای مثال سعی کنید «من باید...» را به «من می‌توانم...» تغییر دهید.

نباید منتظر بمانیم تا حس انجام این کار در ما به‌وجود بیاید؛ زیرا حس انجام کاری اولویت انجام آن نیست، عمل مهم است. حس هم در پی آن خواهد آمد.

هنگامی که گرفتار خودسرزنشگری و شرم می‌شویم، احساس بی‌لیاقتی، نقص و حقارت ما را فرامی‌گیرد. چنین احساساتی باعث می‌شوند پنهان شویم، کوچک‌تر شویم، ناپدید شویم. به‌جای این‌که برخیزیم و گردوغبار تن بتکانیم و دوباره تلاش کنیم، شرم ما را به فرار و شانه خالی کردن وامی‌دارد. در واقع، آن‌قدر دردناک است که تمایل شدیدی برای ممانعت از این حس در فرد برانگیخته می‌شود. این احساس برای افراد دچار اعتیاد خطرناک است.

چیزهایی که به ما حس خلاصی آنی از ترس را می‌دهند در درازمدت به آن ترس دامن می‌زنند.