بریده‌هایی از کتاب کتاب ایوب

اندرونه‌ام می‌جوشد و آرام نمی‌پذیرد: روزهای مصیبت پیش می‌راندَم. ماتم آفتاب گرفته‌ام: برخاسته‌ام، شیون کرده‌ام در جمع. برادر شغالان شده‌ام، و همنشین جغدان. پوست بر تنم سیاه گشته، و استخوانهایم سوخته از تَفِ تن. چنگم به نوحه بدَل گشته، و نایم به نالۀ مویه‌گران