بریده‌هایی از کتاب جزیره‌های معطل

آخرین میعاد تو سوی ابرهای خود رفتی من به خانۀ باران‌هایم

دو چکاوک بر دو شاخۀ جدا تمام شب در انتظار صدا

در این دیار مه آلود همیشه یکی بود که نبود

تو را که می‌شنوم هیچ از جهان نمی‌شنوم

به پاسخ ِ های ِ من هایی نیامد کوه دور بود تو دورتر

سکوت از تو می‌تراود تو از سکوت

کنار من دفتری سپید از خاطرات ِ با تو بودن

اگر تو هستی پس چرا می‌آیی و نمی‌آیی اگر تو نیستی پس چرا می‌روی و نمی‌روی اگر هیچ نیست پس این انتظار چیست؟

شراب نمی‌خواهم خواب می‌خواهم برایم بن‌بستی بیاور تا جاده را تمام کنم

تو آن شدی من نهان تو آن‌تر من نهان‌تر

عطر سیب یا بوی خار فرقی نمی‌کند غیاب تو غیاب توست

پس از سفرها به تو چون به خود بازگشتم در بسته بود

هر سه نقطه در متن جای یاری‌ست که بود و نیست

چنان راهی که به جایی نمی‌رسد در این شب بی‌ماه عازم توام

در انتظار تو نیستم در انتظار منم که با تو رفت

پایان ِ دوست داشتن دری بسته است که در دو سویش برف می‌بارد

در بازی در و باد نه تو آمدی نه من رفتم

هیبت‌ها شکست هیمنه‌ها فرو ریخت تنها کوی تو ماند و کوکوی من

می‌آمدی و من به سمت تو می‌رفت و من تو می‌شد می‌شد

گم‌اند جاده‌هایی که به تو می‌رسند من گم‌شان کردم مِه ام