بریده‌هایی از کتاب چهارهزار هفته

بهره‌وری تله‌ای بیش نیست. کارآمدترشدن فقط باعث عجول‌ترشدن می‌شود و هرچه بیشتر کار کنید، کارهای بیشتری روی سرتان خراب می‌شود.

بدتر از این را نمی‌شود تصور کرد: نه‌تنها چهارهزار هفتهٔ ما مدام در حال کم‌شدن است، بلکه هرچه کمتر می‌شود، سریع‌تر هم می‌گذرد.

فقط پیشوایان استثناییِ مکتب بهره‌وری این احتمال را در نظر گرفته‌اند که هدف غایی جنب‌وجوش‌های ما ممکن است فقط تجربه‌کردن شگفتی‌های بیشتر و بیشتر باشد.

نخستین انسان‌های خردمند دست‌کم ۲۰۰ هزار سال پیش در دشت‌های افریقا ظاهر شدند. دانشمندان نیز تخمین زده‌اند که زندگی، به‌نوعی، تا یک‌ونیم‌میلیارد سال دیگر یا بیشتر ادامه خواهد داشت؛ تا زمانی که حرارت جان‌گداز خورشید آخرین موجود زنده را نیز محکوم به مرگ کند. اما شما چه؟ اگر هشتاد سال عمر کنید، فقط حدود چهارهزار هفته زندگی خواهید کرد.

آنچه تحمل‌ناپذیرش می‌کند این است که به‌غلط باور کنیم درمانی برایش وجود دارد. ـ شارلوت جوکو بک

دقیقاً آخرین چیزی که شکرگزارش هستیم همین است، مگر نه: رخ‌دادن. درواقع، لازم نبود رخ دهید. لازم نبود رقم بخورید. اما رخ دادید و رقم خوردید. ـ داگلاس هاردینگ

هدف غایی جنب‌وجوش‌های ما ممکن است فقط تجربه‌کردن شگفتی‌های بیشتر و بیشتر باشد.

تمام این‌ها نشان‌دهندهٔ چیزی به نام تناقض محدودیت است که در همه‌چیز جاری است: هرچه زمان خود را با هدف رسیدن به حس کنترل و آزادی از محدودیت‌ها بیشتر مدیریت کنید، پُرتنش‌تر، تهی‌تر و ناامیدتر خواهید شد. اما در عوض اگر بیشتر با حقایق میرابودن روبه‌رو شوید و به‌جای مبارزه‌کردن، با آن‌ها کنار بیایید، زندگی‌تان پُربازده‌تر، پُرمعناتر و لذت‌بخش‌تر می‌شود. گمان نمی‌کنم احساس اضطراب هیچ‌وقت کاملاً از بین برود. ما ظاهراً حتی در ظرفیت خودمان برای پذیرش محدودیت‌هایمان نیز محدودیم. اما من نتوانسته‌ام هیچ روش مدیریت زمان دیگری پیدا کنم که به اندازهٔ نصف شیوهٔ روبه‌روشدن با حقیقت اوضاع کارایی داشته باشد.