بریده‌هایی از کتاب سنت شکن

احساس ندامت و پشیمانی ابزاری برای عملکرد بهتر در آینده است و نه سلاحی علیه خود وجودی.

«شاید. خیلی کارها توی این دنیا هست که ما می‌تونستیم انجامش بدیم و ندادیم. بهتره اجازه بدیم عذاب وجدانمون بهمون یادآوری کنه که در موقعیت‌های مشابه تصمیم بهتری بگیریم.»

شجاعت به معنای پذیرفتن ضعف‌های درونی است. شجاعت زمانی اتفاق می‌افتد که حتی وقتی دلیری را ترک می‌کنی دلیلی برای سرخوردگی و یاس نداشته باشی. آنچه که باعث مرگ ال شد خودخواهی او بود. حسی که قلب همهٔ دلیرها را تسخیر کرده؛ حتی قلب مرا!

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

گاهی بهترین راه برای کمک به دیگران این است احساس کنند کنارشان هستی.

به این کار به چشم یک فعالیت فیزیکی نگاه نکن بلکه باید ذهنت را درگیر آن کنی. در نتیجه چند دقیقه بدون این‌که کارد را پرتاب کنم امتحان می‌کنم. روی نحوهٔ قرارگیری پاهایم تمرکز می‌کنم و چند بار بازویم را به طرف هدف حرکت می‌دهم.

می‌دانم این سوال‌ها چه معنایی دارند. این‌ها بهانه هستند. بهانه‌ها همیشه دستاویزی هستند که هر عمل اشتباهی را می‌توان با آن توجیه کرد پس نباید روی آن‌ها حساب باز کنیم و بر اساس آن‌ها تصمیم بگیریم.

حس می‌کنم رنج‌هایم مانند کوهی روی سینه‌ام نشسته است.

دلم می‌خواهد سرم را روی زمین بگذارم و بعد همه چیز تمام شود. دلم می‌خواهد بخوابم و دیگر هرگز بیدار نشوم.

«گاهی وقت‌ها دردکشیدن به نفع طرفه.»

رنج از دست دادن او همهٔ وجودم را تسخیر کرده. در این لحظه دنیا برایم به پایان رسیده.

شجاعت همیشه به معنای جنگیدن نیست. گاهی به معنای تسلیم شدن در برابر مرگی است که می‌دانی قریب‌الوقوع است.

«هیچ آدمی کامل نیست. وقتی از شر یه خصلت بد خلاص میشی یکی دیگه جاشو می‌گیره.»

همیشه می‌دونستم که نمی‌تونم یه رک‌گوی واقعی باشم. منظورم اینه همیشه سعی می‌کردم راستگو باشم اما یه چیزایی توی زندگی هست که دلت نمی‌خواد با همهٔ دنیا درمیون بذاری و تازه دلم می‌خواد تحت کنترل ذهن خودم باشم.

«از این‌که مثل ترسوها فقط به فکر دیگران باشم خسته شده بودم و می‌خواستم بزنم به چاک.»

من معتقدم شجاعت و ازخودگذشتگی مفاهیم دور از همی نیستند. یک عمر آموزش می‌بینی که از خودت بگذری و وقتی خطری تهدیدت می‌کنه ازخودگذشتگی باعث می‌شه برای نجات دیگران شجاعت به خرج بدی.

«افکارت تنها چیزیه که اونا بهش اهمیت می‌دن. اونا سعی می‌کنند طوری وانمود کنند که به کارهات اهمیت میدن ولی درواقع براشون مهم نیست که راه اونا رو دنبال می‌کنی بلکه این براشون مهمه که آیا مثل اونا فکر می‌کنی یا نه. اونوقت براشون خطری نداری.»

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

جایی درونم دختری زندگی می‌کند که فداکار و بخشنده است که سعی می‌کند آدم‌ها را درک کند؛ که پذیرفته بعضی از آدم‌ها دست به اعمال پست و شیطانی می‌زنند؛ که یاس و ناامیدی می‌تواند انسان را به ورطهٔ پلیدی بکشاند؛

نمی‌دانم واقعا به چه کسی می‌توانم اعتماد کنم چون نمی‌دانم دوست واقعی چه کسی است. یوریا و مارلین که حتی وقتی قوی بودم کنارم ماندند؟ یا ویل و کریستینا که هر وقت ضعیف و ناتوان بوده‌ام از من حمایت کرده‌اند؟