بریده‌هایی از کتاب دلکوچ

زیاده خام بودم... خیال می‌کردم چون من با کسی دشمنی ندارم، کسی هم در حقم دشمنی نمی‌کنه. _ بعضی‌ها، برای تسکین درد خودشون، به دیگران ضربه می‌زنن... همین دردها، ما رو در زندگی آبدیده می‌کنه.

بعضی‌ها، برای تسکین درد خودشون، به دیگران ضربه می‌زنن... همین دردها، ما رو در زندگی آبدیده می‌کنه.

_گل بخندید که از راست نرنجیم ولی/ هیچ عاشق، سخن سخت، به معشوق نگفت/ من عاشق بودم و سخن سخت گفته بودم؟ یا او عاشق بود و جواب گفتن سختش بود؟

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر، از مه روی تو و اشک چو پروین من است

تا مرا عشق تو، تعلیم سخن گفتن کرد، خلق را ورد زبان، مدحت و تحسین من است!

زین سان مَرو دامن‌کشان، کارام جانم می‌بری...

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان... باشد کز آن میانه، یکی کارگر شود.

با صد هزار جلوه برون آمدی که من، با صد هزار دیده تماشا کنم تو را.

نرگس بیمار تو، گشته پرستار من... تا چه کند این طبیب با دل بیمار من...

_ خانم‌جانم می‌گه دل هیچ زنی سالم نیست، خوب که وارسیش کنی، یه گوشه کناریش ترک خورده.