بریده‌هایی از کتاب سیندرلای گناهکار

یک بار آخر شب حرف‌های نامادری با او را شنیدم که می‌گفت: «اگه مردی یک بار تو رو کتک زد، باز هم این‌کار رو تکرار می‌کنه. و دوباره و سه‌باره و چندباره. نباید با چنین مردی باشی. هرگز.» من دلم نمی‌خواهد که تا آخر عمر کتک بخورم.

«بعضی‌ها آدم‌های بدی می‌شن، چون کسی دوستشون نداره.»

«بعضی‌ها آدم‌های بدی می‌شن، چون کسی دوستشون نداره.»

فقط کسانی که دوستشان داریم می‌توانند به ما آسیب برسانند.

حس می‌کنم در حال غرق شدنم و افکارم پریشان‌اند. در بین لایه‌های غم و دلتنگی فرومی‌روم. هر لایه عمیق‌تر و تاریک‌تر از لایهٔ قبلی. فکری مدام جلوی چشمم شناور است. پاپا، اگر تنهایم نگذاشته بودی، من هیچ‌وقت سنگ‌دل نمی‌شدم.

انعکاسم لبخند به لب دارد و نگران به نظر نمی‌رسد. این زندگی، زندگی جدیدی است و دشمنان جدیدی هم سر راهم آمده‌اند که باید به همه‌شان غلبه کنم. سیندرلای قبلی مُرد

با این‌که با من مثل کلفت‌ها رفتار می‌کند، اما اصرار دارد مثل دخترانش به من هم بگوید «عزیزم». احتمالاً نامادری گفتن‌های مرا به این شکل تلافی می‌کند. بهتان قول می‌دهم که من عزیزِ هیچ‌کسی در این دنیا نیستم.