بریده‌هایی از کتاب توطئه علیه نژاد بشر (یک تدبیر علیه وحشت)

به بدنت نگاه کن! یک عروسک نقاشی شده، یک اسباب بازی ضعیف سرشار از قطعات آمادهٔ فروپاشی، یک وجود بیمار و رنجور با سری پر از تصورات نادرست. «دهاماپادا»

چقدر می‌توانیم در زندگی خود بیهوده بپذیریم؟ و آیا راهی هست که بتوانیم از آن فرار کنیم؟ نه آن‌جا نیست. ما محکوم به انواع مزخرفات هستیم: مزخرفات درد، مزخرفات کابوس، مزخرفات عرق و برده، و بسیاری اشکال و اندازه‌های دیگر مزخرفات غیرقابل تحمل که در بشقاب برای ما آورده می‌شود و ما باید آن را بخوریم وگرنه با مزخرفات مرگ روبه‌رو می‌شویم.

«دانستن این‌که زندگی بی‌ارزش است، گل سر سبد تمام خرد بشری می‌باشد.»

شما دو انتخاب دارید: همانطور که خدا و جامعه شما می‌خواهند فکر کنید یا همه شما را ترک می‌کنند. تصمیم با شماست، زیرا شما یک مامور آزاد هستید که می‌توانید انتخاب کنید که دوباره به دنیای ساختگی ما بپیوندد یا سرسختانه روی ... پافشاری کنید.

وقتی کسی از شما می‌پرسد که حال شما چطور است، بهتر است به اندازه کافی عاقل باشید و پاسخ دهید: «من نمی‌توانم شکایت کنم.» اگر شکایت کنید، حتی به طور موجه، مردم از پرسیدن وضعیت شما دست می‌کشند زیرا شکایت به موفقیت شما و تأثیرگذاری بر افراد کمکی نمی‌کند. تنها می‌توانید در برابر پزشک یا روانپزشک خود شکایت کنید زیرا آن‌ها برای شنیدن شکایت شما پول می‌گیرند. اما شما نمی‌توانید به رئیس یا دوستان خود، در صورت داشتن شکایت، شکایت کنید زیرا به زودی از شغل خود اخراج خواهید شد و از حقوق اجتماعی منع. آن وقت شما با شکایات خود تنها خواهید ماند و کسی به آن‌ها گوش نخواهد داد.