بریده‌هایی از کتاب ترجمه الغارات

به خدا قسم اگر با این شمشیرم بر بینی مؤمن بزنم تا کینهٔ مرا به دل بگیرد، از من متنفر نخواهد شد؛ و اگر همهٔ دنیا را با جوانبش به پای کافر بریزم، مرا دوست نخواهد داشت. زیرا آنچه بر زبان پیامبر اکرم (ص) جاری شد محقق شده است که فرمود: "هیچ مؤمنی با تو دشمنی نمی‌کند و هیچ کافری تو را دوست نخواهد داشت."

در امتحان بسیار پیچیده و مهم غارات در پایان دوران حکومت امیرالمؤمنین (ع) معلوم شد که مردم هنوز احساس مسئولیت لازم را ندارند و علی‌رغم همهٔ حوادث تلخ گذشته، لزوم نصرت امام را درک نکرده‌اند.

«از آن می‌ترسم که این قوم بر شما پیروز شوند... و دولتشان طولانی می‌شود، تا جایی که هیچ حرامی نیست مگر آن را حلال می‌شمرند و ظلم و جور آنها به همهٔ خانه‌ها و حتی چادر بادیه‌نشینان وارد می‌شود (و همه‌جا را فرامی‌گیرد). تا جایی که دو گروه گریان خواهند بود؛ عده‌ای برای دینشان و عده‌ای برای دنیایشان. کسی از شما باقی نمی‌مانَد مگر اینکه یا به نفع حکومت باشد یا بی‌ضرر برای آن (مخالفان همگی از بین می‌روند). شما آنها را مانند برده‌ای که مجبور است مولایش را یاری کند یاری می‌کنید، بدین صورت که وقتی مولایش حاضر است از او اطاعت می‌کند و وقتی از او دور می‌شود به او دشنام می‌دهد.

«قسم به آنکه دانه را شکافت و جانداران را آفرید، هرچند هیچ چیزی برای خوردن نداشته باشم، هرگز شکم خود را با خیانت پر نمی‌کنم و گرسنه می‌مانم.»

کار شما و شامیان شگفت‌آور است! امیر آنها از خدا سرپیچی می‌کند اما آنها از او اطاعت می‌کنند و امیر شما از خدا اطاعت می‌کند و شما از او نافرمانی می‌کنید!

هرکس عمل صالحی انجام دهد سودش به خود او می‌رسد و هرکس بدی کند زیانش به خود او می‌رسد و پروردگار تو در حق بندگان ستم نمی‌کند." (فصلت/۴۶)

به خدا قسم در فراق شما راحت جان است و آسایش تن!

اشراف کوفه با علی (ع) دورویی می‌کردند و دل‌هایشان با معاویه بود. زیرا علی (ع) از غنائم به کسی بیش از حقش نمی‌داد، در حالی که معاویة بن ابی‌سفیان فقط به خاطر اینکه کسی جزء اشراف بود دو هزار درهم به او می‌داد.

«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکتابَ وَ الْمیزانَ لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ؛ ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم به عدالت قیام کنند.» یعنی پیامبران آمده‌اند که مردم خودشان احساس مسئولیت کرده و قسط را در میان خود اقامه کنند. و در ادامه آمده است: «وَ لِیعْلَمَ اللَّهُ مَنْ ینْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیبِ؛ تا خداوند بداند چه کسی او و رسولانش را، بدون آنکه او را ببینند یاری می‌کند.» (حدید/۲۵)

عجیب است، شما فقط در هنگام صلح، شیران بیشه‌اید و زمانی که به جنگ فراخوانده شوید، روباهان مکارید!