بریده‌هایی از کتاب اخبار و سایر چرندیات

افلاطون در یکی از گفت‌وگوهای سقراطی خود، اوتیدم، از فلاسفه‌ای که تحت عنوان سوفیست شناخته می‌شوند گلایه می‌کند که اهمیتی به حقیقت نمی‌دهند و فقط می‌خواهند در بحث پیروز شوند.

در علوم انسانی و اجتماعی به دانشجویان آموخته می‌شود که عقاید متضاد را در مقابل یکدیگر قرار دهند و با استدلال‌های ناسازگار سروکله بزنند. در علوم غیرانسانی، به‌ندرت تناقضی در اختیار دانشجویان قرار می‌دهند که حلش کنند؛ شکل‌هایی متناقض از شواهد به ایشان داده می‌شود تا آن‌ها را با هم آشتی دهند، یا ادعاهای مغالطه‌آمیز به آن‌ها می‌دهند که نقدشان کنند. نتیجه اینکه، فارغ‌التحصیلان دانشگاه آمادگی کافی برای به چالش کشیدن بحث‌های کلامی و شناسایی مغالطه‌های منطقی دارند، اما به‌طور شگفت‌انگیزی ادعاهای کمّی را راحت می‌پذیرند.

بیش از یک قرن پیش، جان الکساندر اسمیتِ فیلسوف خطاب به سال‌اولی‌های دانشگاه آکسفورد چنین گفت: هیچ‌یک از چیزهایی که در طول تحصیل خواهید آموخت، (بعداً) کوچک‌ترین کاربردی برایتان نخواهند داشت، فقط این را به یاد داشته باشید، اگر سخت و هوشمندانه کار کنید، باید بتوانید وقتی کسی چرند می‌بافد، تشخیص دهید. به نظر من، این اگر تنها هدف آموزش نباشد، مهم‌ترین هدف آن است.

چرندیات عصر جدید از زبان ریاضیات و علوم و آمار بهره می‌گیرد تا تصور دقت و صحت ایجاد کند. با اعداد، ارقام، آمارها و نمودارهای داده‌ای، به ادعاهای مشکوک ظاهری فریبنده می‌دهند و لباس مشروعیت تنشان می‌کنند. چرندیات عصر جدید می‌توانند چیزهایی از این دست باشند: - صندوق بین‌المللی ما براساس نرخ ارز تنظیم‌شده، با عملکرد بالای خود، در هفت سال از نه سال گذشته، بیش از بازده متعارف بازار درآمد داشته است. (دقیقاً سودها چگونه تنظیم شده‌اند؟ چه تعداد از صندوق‌های شرکت در بازار ناموفق بودند و به چه میزان؟ در این راستا، آیا فقط یک صندوق وجود داشته که در عرض هفت سال از نه سال موفق بوده یا در هریک از آن هفت سال، یک صندوق مجزا وجود داشته است؟)