بریده‌هایی از کتاب ساعت بی عقربه

«تنبلی با خودش بدبختی می‌آره.»

ما اغلب خشممان را بر سر کسانی خالی می‌کنیم که به ما نزدیک‌ترند،

هرکسی نیاز داره یکی رو داشته باشه که تحقیرآمیز  نگاهش کنه.

انگار زندگی‌اش همین بود و بس، رفتن به داروخانه و تأمین معاش همسر و خانواده‌اش.

هیچ‌وقت به مرگ خودش فکر نکرده بود، تنها در آینده‌ای نامعلوم و مبهم تصورش کرده بود

انتظار کشیدن در پیری درست مثل کودکی ملالت‌بار است،‌

می‌ترسید که یک‌وقت این تراژدی باعث شود دوباره صمیمیت و گرمی به زندگی زناشویی سرد و یکنواختشان برگردد،