بریده‌هایی از کتاب اولین پادشاه روشنایی؛ جلد هفتم

«این طبیعیه که از گفتن حقیقت ترس داشته باشی امّا یادت باشه آیهان، برای بعضی چیزها، زمان و مکان، یکبار فرصت خودنمایی به تو میده. بار قبل این فرصت رو از دست دادی...»

حقیقت اینه که هیچ کس از شدّت شرم نمی‌میره پسر. همه تا آخر عمر باهاش زندگی می‌کنن. شب‌ها، وقت‌های آزاد... هر زمانی که چیزی برای فکر کردن نباشه به سراغت میان و از ریشه می‌سوزوننت. این خاصیّته شرمه.

«انتظار از کسی بیش از اون چه ظرفیّت داره، ظلم به هر دوعه.»

«ما همراهیش رو دوست داشتیم مرد جوان. نه چون قدرتمند بود. نه چون ارباب همهٔ موجودات بود.» به چشمان براق بان نگاه کرد: «چون دوستمون داشت بدون این که به ذات حقیقی و گذشتهٔ ما اهمیّتی بده.»