بریده‌هایی از کتاب فمینیسم

«آیینه نمی‌تواند حتی نیمی از حقیقت شما را نشان دهد. حقیقتی که منعکس‌کنندهٔ افکار و اندیشه‌های شما است.»

فقط می‌دانم زمانی که احساساتم را بیان می‌کنم - احساساتی که من را از فرش زیرپایی یا زنی خیابانی متمایز می‌کند - دیگران فمینیست خطابم می‌کنند

تحسین و چاپلوسی‌های پیش پا افتادهٔ مردانه همه و همه تلاش برای نگه داشتن زنان در جایگاهشان است؛ و زنی با صفات کاملاً «زنانه» همان کسی است که به بهترین شکل فانتزی‌های مردان را برآورده می‌سازد. ولستون‌کرافت می‌گوید: «زنانگی، در اغلب مواقع به‌شدت مصنوعی و مبتنی بر ساختار طبقاتی است؛ و در نهایت، تظاهر کردن به نجابت و عفت یا آنچه نجابت خوانده می‌شود. دختران از همان کودکی یاد می‌گیرند که چگونه باید «زن» باشند. هنگامی که بزرگ می‌شوند، در خلأ گزینه‌های دیگر این زنانگی را به کار می‌برند.» ولستون‌کرافت ادامه می‌دهد: «این در حقیقت پذیرش پنهان فرودستی از سوی زنان است؛ اما زنان «به‌طور طبیعی» فرودست نیستند. همان‌طور که فقرا به‌طور طبیعی نادان نیستند

«به دختران از همان کودکی یاد داده می‌شود که زیبایی سلاح پرقدرت زنان است. ذهن، خود را حول محور بدن شکل می‌دهد و اطراف قفس طلایی تن پرسه می‌زند. تنها برای ستودن زندان خود.»

در ۱۸۳۸، کارولین از اصلاح قانون حضانت از فرزندان حمایت کرد؛ قانونی که به‌موجب آن حق حضانت فرزندان تا سن هفت سالگی به مادر داده می‌شد.

هنگامی‌که او شروع به نوشتن کرد، فمینیسم کلمهٔ نسبتاً جدیدی بود که به‌تازگی در دههٔ ۱۸۹۰ از زبان فرانسوی به زبان انگلیسی وارد شده بود. نکتهٔ قابل تأمل اینکه، نمونه‌های ابتدایی کلمهٔ فمینیسم در لغت‌نامهٔ آکسفورد، همگی بار معنایی منفی داشتند. در سال ۱۸۹۵، مجله‌ای با اشاره به نوشتهٔ نویسنده‌ای زن، با لحن تمسخرآمیزی بیان کرد که این زنان «با اصول فمینیستی خود» دلربایی می‌کنند.

فقط می‌دانم زمانی که احساساتم را بیان می‌کنم - احساساتی که من را از فرش زیرپایی یا زنی خیابانی متمایز می‌کند - دیگران فمینیست خطابم می‌کنند.»

«آیینه نمی‌تواند حتی نیمی از حقیقت شما را نشان دهد. حقیقتی که منعکس‌کنندهٔ افکار و اندیشه‌های شما است.»

«آیا جهان زندانی بزرگ نیست و زنان بردگانی که در آن متولد می‌شوند؟»

شاید تعجب‌برانگیز باشد، اگر بشنویم که شدیدترین حملات به کلمهٔ فمینیسم توسط ویرجینیا وولف وارد شده است؛ نویسنده‌ای که کتاب اتاقی از آن خود او برای بسیاری از زنان، جذاب و تأثیرگذار بوده است. در سه گینی، نوشته شده در ۱۹۳۸، در سایهٔ نزدیک شدن جنگ و فاشیسم و احتمالاً در سایهٔ حساسیت به هرگونه «ایسم»، ویرجینیا وولف از به کار بردن واژهٔ فمینیسم خودداری می‌کند.

در آن سال‌ها، برخی نویسندگان با همان دشمنی قبلی از واژهٔ جایگزین «زن‌گرایی» به‌جای «فمینیسم» استفاده می‌کردند.

این روزنامه در حقیقت سعی داشت بدین ترتیب، جنبش‌های سافرجت و سافرجیست - تلاش زنان برای به دست آوردن حق رأی - و تمامی تلاش‌هایِ فمینیست‌ها در آن دوران را که به اوج خود رسیده بود، بی‌ارزش نشان دهد.

روزنامهٔ دیلی کرونیکل در سال ۱۹۰۸ ادعا کرد که فمینیسم در آلمان کاملاً سوسیالیستی است.

فمینیسم کلمهٔ نسبتاً جدیدی بود که به‌تازگی در دههٔ ۱۸۹۰ از زبان فرانسوی به زبان انگلیسی وارد شده بود

«فقط می‌دانم زمانی که احساساتم را بیان می‌کنم - احساساتی که من را از فرش زیرپایی یا زنی خیابانی متمایز می‌کند - دیگران فمینیست خطابم می‌کنند.»