بریده‌هایی از کتاب ناکدبانو

«اشکالی نداره. خودت رو به‌خاطر اینکه جواب همۀ سؤال‌ها رو نمی‌دونی اذیت نکن. همیشه، لازم نیست بدونی که کی هستی. همیشه، معلوم نیست که آینده چی می‌شه و به کجا داری می‌ری. بعضی وقت‌ها، همین که بدونی قدم بعدی‌ات چیه کافیه.»

یکی از ویژگی‌های عالی حقوق خوندن اینه که یاد می‌گیری خیلی خوب دروغ بگی. و اینم بهت یاد می‌ده که تحمل داد و فریاد کردن رئیست رو داشته باشی

خانوم تنیسون مامانه. اون از اینکه خانوم‌ها بعد از ازدواج، فامیلی شوهرشون رو داشته باشن اصلاً خوشش نمی‌آد. از اینکه خانوم‌ها توی خونه بمونن، آشپزی کنن و بشورن و بسابن یا تایپ کردن یاد بگیرن هم اصلاً خوشش نمی‌آد. اون عقیده داره درآمد خانوم‌ها باید بیشتر از شوهرهاشون باشه، چون خانوم‌ها به‌طور طبیعی، باهوش‌ترن.

اگه از تمام اتفاق‌هایی که برام افتاده فقط یه چیز یاد گرفته باشم، اون اینه که چیزی به‌عنوان بزرگ‌ترین اشتباه زندگی وجود نداره. خراب کردن زندگی کاملاً بی‌معنیه. الان، می‌فهمم که زندگی یه چیز محکم و سرسخته و نمی‌شه به این سادگی‌ها خرابش کرد.

کل روز بهش فکر کردم، بارها و بارها. سهام‌دار شدن توی کارتر اسپینک رؤیایی بود که توی تمام زندگی‌ام داشتم. چیزی که بی‌صبرانه دنبالش بودم، تنها چیزی که همیشه می‌خواستم... اما خیلی چیزها هست که تا چند هفتۀ پیش اصلاً نمی‌دونستم آرزوشون رو دارم، مثل هوای تازه، تعطیلات آخر هفته، عصرهایی که می‌تونم هر کاری دلم خواست بکنم، برنامه گذاشتن با دوست‌هام، بعد از ساعت کاری توی رستوران نشستن، نوشابه خوردن و اینکه تا آخر شب هیچ کاری نداشته باشم و هیچ باری روی دوشم نباشه.

«می‌دونم قرار بود بیشتر برات تعریف کنم، ولی جزئیات چه ارزشی دارن؟ چه اهمیتی داره من قبلاً چی بودم و چی کار می‌کردم؟ چیزی که مهمه اینه که الان اینجام و امشب بهترین شب تمام زندگی‌ام بود.»

سعی می‌کنم سرعتم رو کم کنم و کنارش راه برم، اما به این آروم راه رفتن عادت ندارم. من عادت کردم از پیاده‌راه‌های شلوغ، به‌سرعت رد شم و اگه لازم باشه، مردم رو با آرنج کنار بزنم.

«بعضی وقت‌ها، نیازی به هدف توی زندگی نیست.» چونه‌ام رو می‌برم بالا. «نیازی نیست به فکر آینده‌های دور باشی. همین که قدم بعدی رو بدونی کافیه.»

من عاشق کارمم. عاشق اینم که ایرادهای یه قرارداد رو پیدا کنم. عاشق هیجان مذاکرات و گفتن ظریف‌ترین نکته‌ها و به کرسی نشوندن حرفمم. عاشق هجوم آدرنالین توی رگ‌هامم، وقتی یه قرارداد بسته می‌شه.

توضیح می‌دم: «من وقتی تحت فشار باشم، خیلی بهتر عمل می‌کنم.» و این یه حقیقته. من خیلی وقته این رو راجع به خودم می‌دونم، از وقتی که... خب، از وقتی که حدود هشت سالم بود و مادرم بهم گفت: «تو وقتی تحت فشار باشی، بهتر عمل می‌کنی، سامانتا.» کل خونوادۀ ما این‌طوری‌ان، تحت فشار که باشن، عملکرد بهتری دارن. انگار این یه‌جورهایی شعار خونوادگی ما یا یه همچین چیزیه.