بریده‌هایی از کتاب توجه آگاهی؛ راه حلی برای مشکلات روزمره

هرچه بیشتر در سرهایمان زندگی کنیم، بیشتر در حکایات مربوط به گذشته و آینده گم می‌شویم و درد بیشتری را تجربه می‌کنیم.

به نظر می‌رسد ما به گونه‌ای تکامل یافته‌ایم که به تجربه‌های منفی بیشتر از تجربه‌های مثبت توجه کنیم و آنها را واضح‌تر به خاطر بیاوریم.

اصل اولیهٔ توجه‌آگاهی هیچ مرزی نمی‌شناسد؛ اصلی که می‌گوید: با دیدن امور همان‌طور که هستند و با پذیرش آن‌ها، می‌توانیم بهزیستی را تجربه کنیم.

توانستم افکار و احساساتم را ببینم که می‌آیند و می‌روند، بدون آنکه مانند قبل به آنها بچسبم. توجه به لحظهٔ حال به تدریج رابطهٔ مرا با فراز و نشیب‌های زندگی متحول کرد. وقتی آموختم که چطور به جای فرار کردن از احساسات، به خشم، غم و آسیب‌پذیری خود توجه کنم،

توجه‌آگاهی‌کمک می‌کند تا چیزها را همان‌گونه که هستند ببینیم و بپذیریم. بدین معنی که می‌توانیم بپذیریم که تغییر اجتناب‌ناپذیر است و نمی‌توان همیشه برنده بود.

تمرین توجه‌آگاهی کمک می‌کند از شخصیتی که دارم لذت ببرم و در عین حال ابزارهایی مؤثر برای کار با چالش‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی در اختیارم می‌گذارد؛ ابزارهایی که بدون آنها شاید الآن حال و روز خوشی نداشتم.

محققان در بررسی خُلق افراد ۱۹ تا ۹۴ ساله دریافتند که افراد مسن‌تر هیجانات مثبت را طولانی‌تر تجربه می‌کنند و هیجانات منفی‌شان سریع‌تر از جوانان فروکش می‌کند.

با تداوم توجه‌آگاهی هرچه بیشتر خواهیم دید که رفتار نسنجیده تقریباً همیشه نتیجهٔ جستجوی لذت است.

شیفتگی ما برای بقا و رفاه مثل آن است که ذغالی داغ را محکم نگه داشته باشیم ـــ وقتی آسوده می‌شویم که آن را بیاندازیم.

همان‌طور که تمرین‌های توجه‌آگاهی می‌تواند به ما کمک کند تا روی بیماری کار کنیم، بیماری هم می‌تواند فرصتی برای تمرین توجه‌آگاهی باشد.