بریده‌هایی از کتاب زندگی در مرگ

«گاهی ارزش لحظه را درک نمی‌کنی تا وقتی‌که تبدیل به خاطره می‌شود.» تئودور سوس گایزل

«مرگ بزرگ‌ترین خسران در زندگی نیست. بزرگ‌ترین خسران چیزی است که وقتی زنده‌ایم در ما می‌میرد.» نورمان کازینز

از آنجا که آغاز زندگی از اختیارمان خارج و پایانش نیز اجتناب‌ناپذیر است، شاید بهتر باشد روی چیزی که می‌توانیم تغییر دهیم تمرکز کنیم: انتظارات‌مان از فاصلۀ میان مرگ و زندگی. شاید همین است که باید به‌شکل کارآمدتری مدیریتش کنیم؛ اندازه‌گیری کیفیت زندگی نه کمیتش؛ ارج نهادن به ارزش زندگی نه طول عمر.

«اگر زندگی را نباید زیادی جدی گرفت، پس مرگ را هم نباید.» ساموئل باتلر

«مردگان به زندگان درس می‌دهند.»

اینکه به‌صورت ضمنی اجازه داشته باشی خطا کنی فقط به این دلیل که انسانی، به‌طرز غریبی آرامش‌بخش است. وقتی نه توانایی داریم که همۀ کارها را همان بار اول درست انجام دهیم، نه طول عمر نامحدود در اختیارمان است که هر کاری را بارها تکرار کنیم تا به کمال برسیم، باید بپذیریم که زندگی ما ترکیبی از درست و غلط است. کارهایی که درست به انجام می‌رسند و زندگی خودمان و دیگران را غنا می‌بخشند و کارهای اشتباهی که فقط اتلاف وقت ارزشمندمان هستند.

کسب‌وکار مرگ پول‌ساز است و هرجا بشود پول درآورد همیشه کسانی آماده‌اند که برای منفعت بیشتر مرزهای اخلاقی را زیر پا بگذارند.

مردگان آن‌گونه نیستند که در فیلم‌ها به تصویر کشیده می‌شوند، بازیگرانی که بی‌حرکت دراز می‌کشند طوری‌که انگار در خواب عمیق فرو رفته‌اند. یک خلأ در جسد وجود دارد که قطعیت شناخت را از بین می‌برد.