بریده‌هایی از کتاب وقت کبود

بخوان نقشِ دلِ آشفته‌ام را که دانی گفته و ناگفته‌ام را در آغوشِ خیالت سخت خواب است مکن بیدار بختِ خفته‌ام را

باکی نبود و نیست اگر دربه‌در شدیم

آخر شبی در گوشِ تو آهسته می‌خوانم یک‌یک غزل‌هایی که از شوقت سرودم را

لب‌هایِ سرخت خوش کند وقتِ کبودم را گلبوسهٔ بشکفته جان بخشد وجودم را

عشقت به بادم داد حتی آه دودم را