بریده‌هایی از کتاب دوران بی مهری

"درسته این قلب تو بدن منه، ولی هر وقت باهاش جروبحث می‌کنم، طرف تو رو می‌گیره!

"اشتباهی که بیش از یک بار تکرار بشه، تصمیمه!

زخم حرف کسی که دوسش داری، هیچ‌وقت خوب نمی‌شه.

تا وقتی بارون میباره، ریشهٔ هیچ خاطره‌ای خشک نمی‌شه!

همیشه آدم‌هایی که خوب بلدن دلداری بدن، عین همون درد رو کشیدن

گاهی نه دفعهٔ بعدی وجود داره، نه شانس دومی، نه وقت اضافه‌ای!... گاهی یا الانه یا هیچ‌وقت!

قربون خدا برم که به فرشته‌هاش گفت هر چی این خواست نشه!

دکتر می‌گفت وقتی دو تا آدم ضعیف به هم می‌رسند، اونی که مهربون‌تر و عاشق‌تره، زودتر ادای آدم‌های قوی رو درمیاره تا امید بده و ایمان... من قوی‌تر بودم! من... می‌خواستم قوی‌تر باشم!

گاهی نه دفعهٔ بعدی وجود داره، نه شانس دومی، نه وقت اضافه‌ای!... گاهی یا الانه یا هیچ‌وقت!

ـ راحتی زیاد ناراحتی میاره...

این همه واسه ما دعا می‌کنه، پس چرا حال همه‌مون بده!

همیشه آدم‌هایی که خوب بلدن دلداری بدن، عین همون درد رو کشیدن.

من هیچ‌ام، و تو در تمام هیچ من... همه‌ای!

خدا گر ز حکمت ببندد دری، ز خنده هی ببندد در دیگری... هی در بعدی هی اون یکی در، حتی پنجره‌ها!

گر یه روزی توی زندگیتون کسی بود که فقط با یه نگاه ساده‌اش آرامش داشتید و دردهاتون التیام پیدا کرد، بدونید دیگه توی زندگیتون تکرار نمی‌شه... حالا بگردید و خوب نگاه کنید... قرص آرام‌بخش داری؟

آدمیزاد به اندازهٔ تمام منم منم‌هایی که داره، هیچی نیست! بی‌خیال پسر...

از یه جایی به بعد دیگه آدم حالش خوب نمی‌شه، فقط گاهی یه جاهایی یادش میره که حالش خوب نیست،

انتظار آدما رو خسته می‌کنه، این‌که برای رسیدن به خواستت صبر کنی اولش قشنگه ولی این انتظار بیش از حد روحتو خسته می‌کنه... روحت خسته می‌شه و قوت و جونی دیگه سر زانوهات نمی‌مونه و یک کلام، می‌میری!

"کاش می‌شد بی‌عذاب وجدان تو دو وجب فاصله گردن تا شونه‌ات زندگی کنم!"

زندگی همینه دیگه، از چیزایی که می‌ترسی، فرار می‌کنی ولی می‌بینی نیم ساعته سر کوچه منتظرت تسبیح می‌چرخونن...