بریده‌هایی از کتاب سنگ فرش هر خیابان از طلاست

هیچ دردی بالاتر و فرساینده‌تر از این نیست که فرد با استعدادی که قابلیت یک نوازنده چیره‌دست شدن را دارا است غافل از این قدرت نهفته، در گوشه عزلت بنشیند و نوحه سر دهد که چرا استعداد نقاش شدن را ندارد.

در جامعه هر کسی صندلی مخصوص به خود دارد و زمانی که همگی در صندلی‌های واقعی خود قرار بگیریم، جامعه بدون هیچ اشکالی فعالیت کرده و کارها در نهایت آرامش و سرعت پیش می‌روند. زیرا هر کسی مسئولیت واقعی خود را عهده‌دار می‌باشد، نقش افراد در جامعه نیز همانند جایگاه واقعی آنان با یکدیگر تفاوت دارد، بنابراین بسیار مهم است که فرد در جایگاه اصلی خود باشد، و کاری که باید انجام دهد. کار و حرفه به‌خودی‌خود، خوب یا بد نمی‌شود. بلکه زمانی خوب است که افراد کاردان آن را اشغال کنند و زمانی به دست که اشخاص بی‌کفایت در آن جایگزین شوند. تفاوت تنها در همین نکته است.

جوان بی‌هدف جوان نیست. آرزو برای جوانان بسیار بااهمیت و ضروری است. تاریخ متعلق به کسانی است که در زندگی امیدهای بزرگ دارند

اگر شما هدف دارید که امیدوارم داشته باشید، با تمام قدرت آن را پرورش بدهید زیرا امید و آرزوی شما تعیین‌کننده مسیر زندگی شماست.

یک فرد باهوش و زیرک اول تصمیم می‌گیرد که واقعاً در طول زندگی‌اش چه می‌خواهد بکند. سپس برحسب این تشخیص و تصمیم شغل آینده خود را انتخاب می‌کند.

چندی قبل در یکی از ترانه‌های روز شنیدم که می‌گفت «می‌چرخد می‌چرخد صندلی می‌چرخد و به کسی تعلق می‌گیرد که رویش بنشیند.» اما این عکس حقیقت است، زیرا هر صندلی متعلق به استاد کارآزموده‌ای است که فقط او باید روی این صندلی قرار گرفته مسئولیت‌های مربوط به آن را انجام دهد. این تنها روش صحیح تصدی صندلی‌هاست ولا غیر. اما زمانی که فرد غیر واجد شرایطی صندلی را اشغال می‌کند مسائل شروع می‌شود، زیرا او یا کارهای مربوطه را انجام نداده و یا به روش صحیح انجام نمی‌دهد.

وقتی دیگران شمارش معکوسی غیرممکن‌ها را شروع می‌کنند من به شمارش ممکن‌ها می‌پردازم.

آرزو مانند سکان یک کشتی جهت حرکت را مشخص می‌سازد. سکان یک کشتی نسبت به خود آن ممکن است خیلی کوچک باشد و دیده نشود، اما مسیر حرکت یک کشتی عظیم را کنترل می‌نماید. بنابراین یک زندگی بدون امید و هدف مانند یک کشتی بدون سکان می‌باشد، همین‌طور یک فرد بی‌هدف نیز جهت خود را از دست خواهد داد و آن‌قدر در امواج متلاطم زندگی سرگردان می‌شود تا سرانجام غرق شود.

تاریخ متعلق به کسانی است که در زندگی هدف دارند، آرزوها، اهداف، آمال، امیدها قدرت‌هایی هستند که با آن‌ها می‌توان جهان را متحول ساخت، مردمی که هدف دارند، جوامعی که دارای هدف هستند، ملت‌هایی که برنامه دارند سرانجام اهدافشان به واقعیت منتهی می‌شود. کشوری که برای رسیدن به اهدافش همه مردم را به مشارکت بگیرد قهرمان تاریخ جهان خواهد شد. اطمینان دارم تمام کسانی که امروزه سرنوشت جهان را شکل می‌دهند کسانی هستند که دیروز در دوران جوانی برای زندگی‌شان هدف داشته‌اند.

مردمانی که آرزو و هدف دارند فقر نمی‌شناسند، زیرا شخص به اندازه هدف‌هایش ثروتمند است