بریده‌هایی از کتاب ادیان در خدمت انسان (کلمه دوم)

کبر و غرور توانایی انسان را متوقف و منجمد می‌کند، زیرا آدمِ مغرور حس می‌کند که به مرتبهٔ خودکفایی رسیده است، لذا از داد و ستد بازمی‌ایستد و از تکامل بازمی‌ماند و مردم نیز از اقتباس از او و کامل شدن به‌واسطهٔ او دست می‌کشند، و این یعنی مرگ توانایی‌ها و ظرفیت‌ها. صفات هم‌ردیف دروغ و کبر و غرور نیز چنین است.

ایمانِ بدون التزام به خدمتِ انسان ایمان نیست.

انسان، مخلوقی که در صفات بر صورت خالقش آفریده شده است، خلیفهٔ خدا بر روی زمین، غایت هستی، آغاز و هدف جامعه و حرکت‌آفرین تاریخ.

سپاس خدایی راست که ترسیدگان را امان دهد، شایستگان را نجات دهد، مستضعفان را برتری دهد، مستکبران را فرونشانَد، شاهانی را نابود سازد، و دیگرانی را بر جایگاه آنان نشانَد. و سپاس خدایی را که درهم‌کوبندهٔ جبّاران، نابودکنندهٔ ستمگران، دریابندهٔ گریزندگان، انتقام‌گیرنده از سرکشان و فریادرس دادخواهان است.

«برای هر گروهی از شما شریعت و روشی نهادیم. و اگر خدا می‌خواست همهٔ شما را یک امت می‌ساخت. ولی خواست در آنچه به شما ارزانی داشته است بیازمایدتان. پس در خیرات بر یکدیگر پیشی گیرید. همگی بازگشتتان به خداست.» (مائده، ۴۸)