بریده‌هایی از کتاب سینمای صامت

نخستین دستگاه فیلمبرداری در سال ۱۲۷۹ هجری شمسی وارد ایران شد. مظفرالدین شاه قاجار، که در آن سال به اروپا سفر کرده بود، در پاریس با این دستگاه که به آن سینماتوگراف می‌گفتند، آشنا شد و به میرزا ابراهیم خان عکاسباشی دستور داد این دستگاه را خریداری و طرز استفاده از آن را فراگیرد. اما در سال‌های اول ورود سینماتوگراف به ایران، استفاده از آن فقط محدود به دربار و فیلمبرداری از زندگی خصوصی شاه و مراسم رسمی بود. با آغاز مشروطیت، نمایش فیلم عمومی شد و سالن‌هایی برای نمایش اختصاص یافت

سکوت (۱۹۲۱) را ساخت که دربارهٔ مردی است که همسرش را کشته و ماجرا را در صحنه‌های بازگشت به گذشته بازگو می‌کند.

رشد و گسترش سینما (۱۹۲۹-۱۹۱۹) با پایان جنگ، شیوه‌های فیلمسازی نیز دگرگون شد. اکنون فیلم‌های هالیوودی قدرت را در دست گرفته بودند. آن‌ها از تشکیلات و تبلیغات صحیحی بهره می‌بردند، تعداد قابل‌توجهی ستارگان نامور داشتند، و روش کارشان بر اساس ساختن فیلم‌های سریع و پرهیجان و مطابق آخرین شیوه‌های فیلمسازی بود. «دههٔ بیست نشاط‌انگیز»، که واکنشی بود درمقابل ترس و وحشت و تراژدی جنگ، آغاز شد. زندگی در هالیوود کسالت‌بار شده بود و چیز تازه‌ای طلب می‌کرد. قراردادها و رسوم زیرپا گذاشته شد. شایعات رسواکننده‌ای از پایتخت سینما به گوش می‌رسید، و این همان چیزی بود که طبقات متوسط به آن عشق می‌ورزیدند.