بریده‌هایی از کتاب ارتباط بدون خشونت، زبان زندگی

سرشت ما از نثار و دریافت محبت لذت می‌برد. با وجود این در طی زندگی شکل‌های گوناگونی از ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی را آموخته‌ایم، این آموخته‌ها سبب می‌شوند به گونه‌ای حرف بزنیم و رفتار کنیم که به خود و دیگران آسیب برسانیم. یک مدل از ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی قضاوت اخلاقی است که اشاره به اشتباه و بدی در وجود افرادی دارد که متناسب با ارزش‌های ما عمل نمی‌کنند. مدل دیگر، مقایسه است که می‌تواند راه محبت به دیگران و حتی خودمان را مسدود کند. دیگر آنکه ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی آگاهی ما را از اینکه مسئول احساس‌ها، تفکرات و اعمال‌مان هستیم از بین می‌برد. درخواست آمرانه یکی دیگر از ویژگی‌های ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی است که محبت را مسدود می‌کند.

کاربرد ان. وی. سی. در جهان و زندگی ما وقتی از ان. وی. سی. در رفتار متقابل‌مان ــ با خود، با فرد دیگر یا در یک گروه ــ استفاده می‌کنیم، به محبتی که در اعماق قلب‌مان هست دست می‌یابیم. به همین دلیل، ان. وی. سی. در تمام سطوح ارتباطی و موقعیت‌های متفاوت مفید و مؤثر است: روابط خصوصی خانواده‌ها مدارس مؤسسات و ادارات درمان و مشاوره مذاکرات سیاسی و تجاری و در هر بحث و مناقشه‌ای بعضی‌ها از ان. وی. سی. برای عمیق‌تر کردن روابط صمیمی خود استفاده می‌کنند

وقتی والدین می‌گویند: «نمرهٔ پایین تو بابا و مامان را ناراحت می‌کند.» تلویحاً می‌گویند که رفتار فرزندشان علت غم و شادی آنها است. احساس مسئولیت در برابر احساس دیگران ممکن است به سادگی با مراقبت مثبت اشتباه شود. انگار کودک مسئول مراقبت از والدین است که اگر برنجند احساس بدی می‌کند.

دومین مرحلهٔ ابراز خود، بیان احساسی است که داریم. با توسعهٔ دایرهٔ واژگان خود از احساس‌ها، می‌توانیم احساس‌های خود را مشخص و واضح شناسایی و نام‌گذاری کنیم و در نتیجه راحت‌تر ارتباط برقرار کنیم. همچنین پذیرش آسیب‌پذیری خود و ابراز احساس‌مان می‌تواند به حل اختلاف‌ها کمک کند.

وقتی می‌خواهیم احساس خود را بیان کنیم، به‌جای کلمات گنگ و کلی لازم است کلمه‌ای که دقیقاً همان احساس را بیان می‌کند به‌کار ببریم. برای مثال، اگر بگوییم، «من احساس خوبی در مورد آن دارم» کلمهٔ خوب گنگ و کلی است و می‌تواند به معنی خوشحال، هیجان زده، راحت و ... باشد.

بیان آسیب‌پذیری‌مان می‌تواند اختلافات را حل کند.

یک مدل از ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی قضاوت اخلاقی است که اشاره به اشتباه و بدی در وجود افرادی دارد که متناسب با ارزش‌های ما عمل نمی‌کنند. مدل دیگر، مقایسه است که می‌تواند راه محبت به دیگران و حتی خودمان را مسدود کند. دیگر آنکه ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی آگاهی ما را از اینکه مسئول احساس‌ها، تفکرات و اعمال‌مان هستیم از بین می‌برد. درخواست آمرانه یکی دیگر از ویژگی‌های ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی است که محبت را مسدود می‌کند.

بیایید خودمان تغییری شویم که در دنیا جستجویش می‌کنیم.

به هر حال، مؤثرترین روش برای برقراری ارتباط، همدلی با طرف مقابل است

هیچ تغییری در جهان واقع نمی‌شود مگر این که «ما تغییری شویم که آرزو داریم در دنیا ببینیم». متأسفانه همهٔ ما در انتظار تغییر افراد دیگر هستیم.

معمولاً ما خشونت‌مان را تصدیق نمی‌کنیم چون در مورد آن ناآگاه هستیم. باور داریم که خشن نیستیم، زیرا تصور ما از خشونت، دعوا کردن، کشتن، کتک زدن و جنگیدن است؛ کارهایی که افراد عادی انجام نمی‌دهند.

هیچ تغییری در جهان واقع نمی‌شود مگر این که «ما تغییری شویم که آرزو داریم در دنیا ببینیم».

خیلی وقت‌ها ممکن است ما لحن خود را خشن ندانیم، در حالی که اغلب کلمات و جملاتی که به‌کار می‌بریم، چه نسبت به خودمان و چه دیگران تلخ و گزنده است. فرایندی را که توضیح دادم برخی ارتباط محبت‌آمیز نامیده‌اند. علامت اختصاری ان. وی. سی. که در این کتاب آمده مخفف ارتباط بدون‌خشونت و مترادف با ارتباط محبت‌آمیز است.

به‌علاوه وقتی برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران، عکس‌العمل مثبت نشان می‌دهیم، معمولاً متوجه نمی‌شویم که آن پیام چگونه دریافت شده است.

کلمات پنجره‌اند، یا دیوار، به بندمان می‌کشند یا رها می‌سازند. وقتی می‌گویم یا وقتی می‌شنوم،

هر کس باید از آنچه دریافت کرده خوشحال باشد و حریص نباشد ــ یک درس اساسی در زندگیِ بدون خشونت.

هر چه واضح‌تر بیان کنیم که از طرف مقابل چه می‌خواهیم، احتمال این که نیازمان برآورده شود بیشتر است

تقاضا کردن به‌جای درخواست آمرانه به این معنی نیست که با شنیدن «نه» قطع امید کنیم. بلکه به این معنی است که به قانع کردن نخواهیم پرداخت مگر با آنچه فرد را از «بله» گفتن باز داشته است همدلی داشته باشیم.

کلماتی که ممکن است توصیف حال درونی هر فرد بعد از برآورده شدن و نشدن نیازی باشد. ‫در کتاب انگلیس

ارتباط بیگانه‌ساز از زندگی چنان بر آگاهی ما سایه می‌اندازد که فراموش می‌کنیم خود ما مسئول نحوهٔ تفکر، و چگونگی احساس‌ها و اعمال‌مان هستیم.