بریده‌هایی از کتاب برادر سیاهه

در این زمین مبارزه، دست‌کشیدنی وجود ندارد. درحالی‌که جلو می‌روی و عقب می‌کشی، باید هم نزدیک بمانی و هم فاصلهٔ ثابت را با حریفت حفظ کنی. همیشه به‌اندازهٔ یک جهش با هدف فاصله داری.

چرا منطق جهان، مثل منطق اعداد نیست؟ عدد دو، دو است. همان چیزی است که هست؛ نمی‌تواند سه باشد، یا ده، یا حتّی یازده. اگر عدد بودم، هفت می‌شدم؛ هفت روز، هفت رنگِ رنگین‌کمان، هفت نُت یک گام موسیقیایی، هفت قاره، هفت دریا. نه «برادرسیاهه»؛ فقط هفت، هفت خوش‌شانس، هفت جادویی.

پس جنایت باید جای دیگری اتّفاق افتاده باشد؛ یا شاید هم نه! شاید بچهٔ سیاه دیگری، جایی دارد راه می‌رود.