بریده‌هایی از کتاب گزیده اشعار نیما یوشیج

بر سر قایقش بر سر قایقش اندیشه کنان قایق بان دائماً می‌زند از رنجِ سفر بر سرِ دریا فریاد: " اگرم کشمکش موج سوی ساحل راهی می‌داد. " * سخت طوفان زده روی دریاست ناشکیباست به دل قایق بان شب پر از حادثه. دهشت افزاست. * بر سر ساحل هم لیکن اندیشه کنان قایق بان ناشکیباتر بر می‌شود از او فریاد: " کاش بازم ره بر خطّه‌ی دریای گران می‌افتاد! " ۱۳۳۵

روزِ درد و روزِ ناکامی رسید عشقِ خوش ظاهر مرا در غم کشید. ناگهان دیدم خطا کردم، خطا، که بدو کردم ز خامی اقتفا!

هر که با من همره و پیمانه شد، عاقبت شیدا دل و دیوانه شد. قصه‌ام عشاق را دلخون کند، عاقبت، خواننده را مجنون کند...