بریده‌هایی از کتاب پرواز درناها

باید از امید به آینده بنویسم و از فرداهای روشن، نه از ناامیدی‌ها و حرمان‌ها.

«نبودنت اندوه‌زاست و بودنت، زندگی است، یادت شادی دل من.»

باد می‌آمد و صدای شیرین نی را با خودش می‌آورد. چرخریسکی سر شاخ درخت نشست و چهچه زد.