بریده‌هایی از کتاب خاطرات تهران و بیروت

پروفسور ایوری یکی از فعال‌ترین دانشمندان صلح جهانی و از سرشناس‌ترین چهره‌های خلع سلاح هسته‌ای جهانی است.

بنت دانشجوی جوانِ راننده و بنتِ پزشک و بنتِ مشاور وزیر بهداری شرحی از اوضاع ایران بین دو جنگ جهانی و به‌خصوص در اوایل سلطنت رضاشاهی را از دیدگاه بهداشت و امور پزشکی می‌دهد. نبود آب‌لوله‌کشی، کمبود یا نبود بهداشت عمومی، گستردگی بیماری‌های تیفوس، مالاریا، بیماری‌های مقاربتی و انگلی روزگار ملت، دولت و مملکت را سیاه کرده بود. دکتر ایوری پدر می‌نویسد چگونه به دلیل گستردگی بیماری مالاریا در بسیاری از نقاط ایران از جمله فارس و مازندران، کشاورزان نمی‌توانستند محصولات خود را برداشت کنند. وزارت بهداری باید با این بیماری‌ها مقابله می‌کرد. مملکت، پول و اعتبار کافی و متخصص کافی نداشت.

ایران هم از مدارس و دانشگاه‌های بیروت سهمی داشت. امیرعباس هویدا نخست‌وزیر را می‌توان از بین تحصیلکرده‌های بیروتی نام برد.

در اوایل قرن ۱۴ هجری و اوایل سلطنت پهلوی‌ها، بیروت نقش یک بندر را برای ایران بازی می‌کرد.

همهٔ ما تصور می‌کردیم آلمانی‌ها و ژاپنی‌ها به‌نوعی کمتر از انسان محسوب می‌شوند و هرچه تعداد بیشتری از آن‌ها کشته شود بهتر است.