بریده‌هایی از کتاب ترانه ای به رنگ آه

تا خدا هست و نفس‌های بهشتی سیرتان می رود سنگینی فصل زمستان غم مخور!

وقت است که برگردی و آرام بگیرم از قرص نگاه تو کمی کام بگیرم با عشق صدایم بزنی غم بگریزد مستانه به شوق نفست جام بگیرم تا نازنگاه تو در این حادثه پیداست ؛ باید که نفس از تو گل اندام بگیرم

بازآ مگر از روی تو درمان بگیرم