بریده‌هایی از کتاب راهنمای تقویت فن بیان و تسلط بر سخنرانی

- من خیلی چیزها راجع به ____________________________ می‌دانم. - وقتی____________ را تجربه کردم، یاد گرفتم که _______________. - دغدغهٔ من این است که____________________________________. - امیدوارم که _________________________________________.

«نوعی شورونشاط، نیروی حیات یا انرژی هست که از طریق تو خودش را نشان می‌دهد، و چون فقط یک «تو» در تمام دوران وجود دارد این حالت بی‌نظیر و بی‌همتاست. اگر جلوی آن را بگیری، هرگز نمی‌تواند خودش را نشان بدهد و از بین می‌رود.»

«سخنرانی در جمع» عبارت است از به اشتراک گذاشتن افکار با یکدیگر.

وقتی باید کاری را انجام دهید، پس چرا آن را به یک تجربهٔ خوب تبدیل نکنید؟

با ترس‌هایتان مواجه شوید تا فرصت را از دست ندهید!

اگر عبارت «سخنرانی در جمع» وحشت‌زده‌تان می‌کند، «در میان گذاشتن ایده‌ها» یا «گفت‌وگو» را جایگزینش کنید یا اینکه آن را مثل «صحبت با دیگران» در نظر بگیرید: صادقانه، از صمیم قلب، روح و مغزتان برای یک هدف مشخص.

انگیزهٔ اصلی کار را به خودتان یادآوری کنید و برای یادداشت دستاوردهایی که تا آن لحظه داشته‌اید زمان بگذارید. سه جملهٔ زیر را با صدای بلند بخوانید و ببینید چه فرقی با هم دارند: ۱. امروز می‌خواهم برای شما دربارهٔ ... صحبت کنم. ۲. امروز می‌خواهم با شما دربارهٔ ... صحبت کنم. ۳. امروز می‌خواهیم با هم دربارهٔ ... صحبت کنیم. کدام‌یک از همه صمیمانه‌تر است؟ کدام حالت گفت‌وگو و تبادل نظر بین شما و مخاطب را دارد؟

چه چیزی باید در سازمان، جامعه، یا دنیای شما تغییر کند؟ - اهمیت این تغییر در چیست؟ - شرایط کنونی به نفع و ضرر چه کسانی است؟ - اگر این تغییری که شما مدافع آن هستید ایجاد شود، اوضاع چه کسانی خوب می‌شود؟ - چرا این تغییر برای شما مهم است؟ هرچه از نظر شخصی و احساسی بیشتر درگیر کارتان شوید، احساساتتان قوی‌تر و ارتباطتان تأثیرگذار و مطمئن‌تر خواهد شد.

اینکه یک سخنران بخواهد ارائه‌ای بی‌عیب‌ونقص داشته باشد هدف خوبی است؛ اما باعث می‌شود تمرکز او روی خودش باشد، نه مخاطبان و همین تلاش برای رسیدن به خواسته‌های شخصی موجب تحت‌فشار قرارگرفتن فرد می‌شود

اصطلاح «سخنرانی در جمع» شامل انواع ارائه، رویداد و مخاطب است