بریده‌هایی از کتاب همسر دوست داشتنی من

خانه برایم جایی جهت خوابیدن و نگه داشتن وسایلم بود، جایی که می‌خواستم هرچه زودتر ترکش کنم

بارها و بارها در دوران کودکی‌ام سرک کشیدم، به این نتیجه رسیدم که پدر و مادرم من را به دنیا آوردند تا شاید مشکلات زندگی و ازدواجشان را با وجود من حل کنند. راه‌حلشان درست از آب درنیامد و ناامیدی آنها از این مسئله باعث شد من احساس کنم در انجام کارم شکست خورده‌ام.

انتظار، بدترین چیزی‌ست که می‌توانم تجربه کنم. مثل این است که بدانی بمبی منفجر می‌شود اما نمی‌دانی کِی و کجا و توسط چه کسی.

صدایش را می‌شنوم چون من ناشنوا نیستم اما به راهم ادامه می‌دهم.

تو همیشه روی چیزهای اشتباه تمرکز می‌کنی

آن لحظه برادرم تماس گرفت و چون صدای زنگ برادرم با بقیه تفاوت دارد، می‌دانستم که خودش است. من برای هرکسی یک زنگ اختصاص داده‌ام چون می‌خواهم بدانم چه کسی به من زنگ می‌زند. صدای زنگ برادرم مثل صدای انفجار است، چون خودش هم شبیه به یک انفجار بزرگ است. زندگی‌اش طوری‌ست که همیشه اتفاقات مختلف ریز و درشت و غیرقابل‌پیش‌بینی برایش می‌افتد

حرف‌هایش گوش می‌دهم و سعی می‌کنم رنج‌ها و سختی‌های این خانواده‌ها را درک کنم اما ازآنجایی‌که به من مربوط نمی‌شوند، احساس راحتی می‌کنم.

«همون‌طور که همۀ مردم روی زمین، آدم‌های خوبی نیستن، خیلی از آدم‌ها هم مناسب بچه‌دار شدن و پدر و مادر بودن نیستن.»

بچه‌هایم تنها انگیزۀ من هستند