بریده‌هایی از کتاب من وسواس دارم؛ حالا چی؟

اسکن هانشان دادند که قسمت‌هایی از باسال گانگلیا یا گانگلیون پایه در افراد بیمار کوچک‌تر از گانگلیون پایه در افراد سالم است. گانگلیون پایه با عملکردهایی زیادی از مغز مرتبط است، مثل حرکت‌های داوطلبانه موتور، رفتارهای روزمره و عادات. اسکن‌ها در کودکان مبتلابه OCD تالاموس بزرگ‌تری را نسبت به کودکان سالم نشان می‌دهد. عملکرد اصلی تالاموس رله کردن موتور و سیگنال‌های عصبی به قسمت‌های مختلف مغزاست. در بزرگ‌سالان مبتلابه OCD اسکن‌ها افزایش ماده مغزی را در کورتکس مداری پیشانی چپ نشان می‌دهد، محیطی از مغز که مسئول تصمیم‌گیری و فرآیندهای شناختی دیگراست.

افسانه: تمامی افراد مبتلابه OCD منظم و قاعده‌مندند.

در اسکن‌ها مشاهده شده که بیماران OCD فعالیت‌های غیرعادی در نواحی خاصی از مغزشان دارند که مرتبط است با اضطراب، شکل‌گیری عادات و رفتار، و یادگیری مهارت‌ها. این نواحی شامل کورتکس مداری پیشانی، و کورتکس سینگولات قدامی در جلوی مغز و جسم خط‌خطی و تالاموس در قسمت‌های عمیق‌تر مغز می‌باشند.

نشانه‌های تمامی افراد مبتلابه این اختلال از گروه‌های علائم اصلی OCD نیست. این اختلال به‌طور باورنکردنی یک بیماری شخصی است.

ثابت گردیده که شکلی از CBT، موسوم به ERP، (در معرض قرار گرفتن و اجتناب از پاسخ)، به‌طور ویژه و استثنائی برای معالجه بیماران OCD مؤثر است.