بریده‌هایی از کتاب دوستی با خدا

شرایط بیرونی منشای شادمانی نیست بلکه تصمیم‌های درونی ما و نوع برخوردی که با این شرایط داریم، خوشبختی را به ارمغان می‌آورد.

هدف داشته باش، اما انتظار و به هیچ وجه نیاز نداشته باش. به نتیجهٔ خاصی عادت نکن و حتی نتیجهٔ خاصی را ترجیح نده. عادت خود را به «رجحان» ارتقا بده و ارجحیت‌های خود را به رضا.

برای دوستی با خدا تنها کاری که باید بکنم، آن است که با خود دوست باشم.

یک: خدا را بشناس. دو: به خدا اعتماد کن. سه: خدا را دوست بدار. چهار: خدا را در آغوش گیر. پنج: از خدا بهره مند شو. شش: خدا را یاری ده. هفت: خدارا شکر کن.

«برای تمامی زندگی خود و هر کار خوب، شایسته، خلاق یا خارق‌العاده‌ای که ممکن است در زندگی کرده باشم از نزدیک‌ترین و عزیزترین همدمم، خداوند تشکر می‌کنم.»

هنگامی که خدا بگوید کاری را می‌کند، در آن شک نکنید! خدا همواره کار خود را به انجام می‌رساند!

«برای تمامی زندگی خود و هر کار خوب، شایسته، خلاق یا خارق‌العاده‌ای که ممکن است در زندگی کرده باشم از نزدیک‌ترین و عزیزترین همدمم، خداوند تشکر می‌کنم.»

ظالم یا مظلومی وجود ندارد، شخص خوب و شخص بدی وجود ندارد و خداوند جز کمال نیافریده است. هر روحی کامل، ناب و زیباست. موجودات کامل و بی‌نقص خداوند هنگامی که در حالت فراموشی بر سیارهٔ زمین زندگی می‌کنند، کارهایی انجام می‌دهند که ناقص به نظر می‌رسد، اما تمامی رویدادهای زندگی بنابر دلایلی کامل و بی‌نقص روی می‌دهند. در جهانِ خدا هیچ اشتباهی روی نمی‌دهد و هیچ رویدادی تصادفی نیست. هیچ کس به سویت نمی‌آید مگر آن که هدیه‌ای را برای تو به ارمغان آورد.

من تو را خداوندی می‌پندارم که آن توان را به من می‌دهد تا هر تجربه‌ای را که انتخاب کنم، بیافرینم و ابزار انجام این کار را به من ارزانی می‌دارد.

خداوند مایل نیست مکافات کند، خداوند مایل است تو را به پیش براند. راهی که می‌پیمایی، مسیر تکامل است، نه بن‌بست جهنم.

اگر برای خوشبختی نتیجهٔ خاصی را لازم دارید، از روی عادت است. اگر فقط نتیجهٔ خاصی را خواهان هستید، اولویتی دارید. اگر هیچ موردی برای شما ارجح نیست، رضامند هستید. آن گاه به استادی دست یافته‌اید.

هر لحظهٔ زندگی معجزه است، همان گونه که خود زندگی معجزه است. زندگی چنان طراحی شده است که ابزار و شرایط کاملی را در اختیار روح قرار دهد تا آن کسی را که در حقیقت هست درک، تجربه، اعلام و ابراز نماید و بشود. بنا بر این، نه قضاوت کن و نه محکوم کن. به دشمنان خود عشق بورز، برای آن‌هایی که به تو آزار می‌رسانند، دعا کن و تمامی لحظات و شرایط زندگی را همچون گنجینه‌ای، همچون هدیه‌ای کامل و بی‌نقص از سوی آفریدگاری کامل و بی‌نقص غنیمت شمار. می‌گفتم... در پی نتایج باش، اما آن‌ها را لازم ندان.