بریده‌هایی از کتاب مسابقه بزرگ در کتابخانه آقای لمونچلو

آقای لمونچلو لبخندی زد و جواب داد: «هیچی، می‌بازن. چون توی هر مسابقه‌ای که تا حالا برگزار شده، واسه اینکه یکی ببره، یکی دیگه مجبور بوده ببازه.»

«جوجه رو آخر پاییز می‌شمرن، آقای چارلز.»

«اگه هرگز شکست نمی‌خوردین...» «... هرگز هیچ چیز جدیدی رو امتحان نمی‌کردین.»‌

یه میلیون دلار ارزش مشخصی داره: ارزشش یه میلیون دلاره.

میگوئل گفت: «بچه‌تر که بودم، یه بار یه کتاب دربارهٔ ساختار زبان انسان رو اشتباهی گذاشتم توی بخش زبان‌شناسی. فکر کرده بودم دربارهٔ زبان و ادبیاته.»

کایل گفت: «من قبلاً کرده‌ام. براشون یه پیامک فرستادم و توش نوشتم آقای لمونچلو یه کمی دمغ بود و واسه همین هم همه‌مون داریم باهاش فیلم اشک‌ها و لبخندها رو می‌بینیم.»

پس حالا وقتشه از اسامی شش شخصیتی رونمایی کنیم که اینجا توی کتابخونه در مستندساز لمونچلویی حضور پیدا می‌کنن. این چهره‌های تاریخی در نهایت دقت انتخاب شده‌ان، با اینکه در اولین نگاه ممکنه مجموعه‌ای تصادفی از بزرگ‌منشی یا مجموعه‌ای بزرگ از تصادف‌منشی به نظر بیان. صدای سقفی! بهمون بگو قراره کی‌ها رو تحقیق کنیم.» بانوی سقفی گفت: «منظورتان دربارهٔ کی‌هاست دیگر؟» آقای لمونچلو گفت: «آره، شاید. من هیچ‌وقت صد درصد مطمئن نیستم که منظورم چیه. طبل، لطفاً.»

بالاخره از قدیم گفته‌اند کبوتر با کبوتر، باز با باز، کند هم‌جنس با هم‌جنس پرواز. این ضرب‌المثل در مورد لاشخورها هم صدق می‌کند.

سرنختون الان می‌آد. و پیامکی دیگر. آماده باشین. و چندین پیامک دیگر. هر لحظه ممکنه برسه. آقای لینکلن دلخور شدن که هیچ‌کس نمی‌خواد حقیقت ایشون رو پیدا کنه. من بهشون خاطرنشان کردم که بیشتر آدم‌ها همان‌قدری خوشحال‌اند که تصمیم می‌گیرند باشند. اون سرنخ رو کجا گذاشتم؟ آها! ایناهاش!

ولی، همون‌طور که قبلاً هم یه بار گفته‌ام، ‘شما باید رشد خودتان را بکنید، مهم نیست قد پدربزرگتان چقدر بوده.’» آقای لمونچلو هیجان‌زده گفت: «گل گفتی، جناب رئیس‌جمهور! مشهورترین نقل‌قول من اینه: ‘بهترین دوست من کسی است که کتاب‌هایی را به من هدیه دهد که تابه‌حال نخوانده‌ام.’» لینکلن گفت: «فکر می‌کنم این جمله رو هم من گفته‌ام.» «می‌دونم. ولی من عاشق نقل‌قول آوردن از حرف‌های شمام.»