بریده‌هایی از کتاب گنجینه آسمانی

هیچ راهی برای آن‌که از آینده باخبر شویم و بدانیم که چه در انتظار ماست وجود ندارد. پس ای نفس، بر خدا توکل کن و صبر داشته باش! همه چیز از جانب اوست که می‌رسد و این‌چنین، هر چه باشد، نعمت است.

مگر نشنیده‌ای که آن اسدالله الغالب، آن حیدر کرّارِ صحنه‌های جهاد که چون فریاد به تکبیر برمی‌داشت و تیغ بر می‌کشید، عرش از تکبیر و تهلیل ملائک پُر می‌شد و رعد بر سپاه دشمن می‌غرید و دروازۀ خیبر فرو می‌افتاد، او نیز شب که می‌شد... چه بگویم؟ از چاه‌های اطراف کوفه بپرس که هنوز طنین گریه‌ها و ناله‌های او را به خاطر دارند.

اگر سلاح مؤمن در جهاد اصغر تیغ دودم است و تیر و تفنگ، سلاح او در جهاد اکبر اشک و آه و ناله به درگاه خداست. و اگر راستش را بخواهی، آن قدرتی که پشت شیطان را می‌شکند و آمریکا را از ذِروۀ دروغین قدرت به زیر می‌کشد این گریه‌هاست.

بعضی از بچه‌ها گوشۀ خلوتی یافته‌اند و گذشتۀ خویش را با وسواسِ یک قاضی می‌کاوند و سراپای زندگی خویش را محاسبه می‌کنند و وصیت‌نامه می‌نویسند. حق‌الله را خدا می‌بخشد، اما وای از حق‌الناس! و تو به‌ناگاه دلت پایین می‌ریزد: آیا وصیت‌نامه‌ات را تنظیم کرده‌ای؟

امروز در جبهه‌های کربلایی غرب و جنوب کشور ماست که زمینۀ آزادی قدس و برپایی دولت جهانی عدل فراهم می‌گردد. راه قدس از کربلا می‌گذرد و راه کربلا را تنها دلباختگان می‌شناسند.

بسیجی عاشق کربلاست، و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نام‌ها. نه، کربلا حرم حق است و هیچ‌کس را جز یاران امام حسین (ع) راهی به سوی حقیقت نیست. کربلا، ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر. ما می‌آییم تا بر خاک تو بوسه زنیم و آن‌گاه روانۀ دیار قدس شویم.