بریده‌هایی از کتاب چشمک

«می‌دونی؟ بعضی‌وقت‌ها زندگی توی بدترین حالت ممکنه. گاهی مثل جهنمه. تنها کاری که از آدم برمی‌آد اینه که ادامه بده و شاید هم روی چیزهایی تمرکز کنه که دوستشون داره. آدم‌هایی که دوستشون داره. و فقط یه‌جورهایی بچسبه بهشون... دو دستی!»

چشمم می‌افتد به دختری که اسمش بِتانی یا چیزی توی این مایه‌هاست. دارد توی گوش دوستش پچ‌پچ می‌کند. با دست جلوی دهانش را گرفته و هر دویشان به من نگاه می‌کنند. این زبان بین‌المللی است برای جملهٔ ما داریم دربارهٔ تو حرف می‌زنیم.