بریده‌هایی از کتاب خودت را بنویس... خودش شعر می شود...

هرچه به آدم‌ها نزدیک شوی، بیشتر از خود دور می‌شوی. تا جایی که هرگز به خودت بر نخواهی گشت..

کمی حوصله کن همین چند لحظه، زندگی‌ست. گاهی فردا، هرگز نمی‌رسد

زندگی مانند موجی است به سوی ساحل در شتاب بی‌آنکه هرگز به ساحل رسیده باشد

آغازگر باش چون خورشید صدای پرنده شلوغ بودنِ خانه و خیال و شهر یعنی زندگی هست هنوز زندگی بیافرین تا چشم‌هایت تماشا می‌کند

خورشید تکرار خود نیست تکرار همهٔ بودن ماست