بریده‌هایی از کتاب آفتاب در محراب

«ای علی، تو مانند سورهٔ «قل هو الله احد» هستی. هرکس تو را در دل دوست بدارد، گویی یک سوم قرآن را خوانده است. هرکس تو را در دل دوست بدارد و با زبانش یاری‌ات کند، گویی دوسوم قرآن را خوانده است. هرکس تو را در دل دوست بدارد، با زبانش یاری کند و با دستش به یاری‌ات بیاید، گویی همهٔ قرآن را تلاوت کرده است.»

موقع نماز، استخوان‌های سینه و کتفش می‌لرزید. رنگ صورتش عوض می‌شد از شدت خشوع. پرسیدیم: «این چه حالتی است مولای ما؟» فرمود: «موقع ادای امانت الهی است. امانتی که خداوند بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کرد. آن‌ها همه از پذیرش آن خودداری کردند؛ اما انسان پذیرفت. نمی‌دانم آیا به خوبی و به بهترین وجه آن را ادا می‌کنم یا خیر؟»

موقع نماز، استخوان‌های سینه و کتفش می‌لرزید. رنگ صورتش عوض می‌شد از شدت خشوع. پرسیدیم: «این چه حالتی است مولای ما؟» فرمود: «موقع ادای امانت الهی است. امانتی که خداوند بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کرد. آن‌ها همه از پذیرش آن خودداری کردند؛ اما انسان پذیرفت. نمی‌دانم آیا به خوبی و به بهترین وجه آن را ادا می‌کنم یا خیر؟»