نظرات کاربران درباره کتاب صوتی مهر فروزان

این کتاب و دیگر کتابهای این بزرگ را به همه کسانی که بدون تعصب و با دیده فطرت و انسانیت، خواهان فهم حقیقت دین و رسیدن به متن واقع هستند توصیه میکنم

از حسن انصاری https://t.me/azbarresihayetarikhi/1795 حکایت یک قصه پر غصه این روزها به مناسب درگذشت سید محسن فرزند مرحوم سید محمدحسین حسینی لاله زاری طهرانی در فضاهای مجازی مذهبی مطالب غریبی از آن تازه دیده از جهان برگرفته و پدرش منتشر می شود که به واقع مایه تأسف است. اینکه عده ای مریدان مقام قطبیت سید محمدحسین حسینی طهرانی بوده اند و پس از مرگ او میان مریدان بر سر جانشینی و وصایت او اختلاف نظر بوده و عده ای به یک فرزندش و دیگری به دیگر فرزند معتقد بوده و هستند. من در اوائل دوره جوانی به کتاب های مرحوم سید محمدحسین حسینی طهرانی بی علاقه نبودم و دست کم تعدادی از مجلدات دوره امام شناسی، معاد شناسی و نیز شماری از نوشته های فارسی و عربی او در فقه و اعتقادیات را خوانده بودم. مهر تابان او را هم که در شرح مقامات عرفانی و علمی مرحوم علامه طباطبایی بود مکرر خوانده ام. گاهی هم که آن مرحوم در تهران مجلس سخنرانی داشت و در آن امام شناسی خود را تدریس می کرد سر درس و سخنرانی او می رفتم. او با مرحوم پدر من سابقه رفاقت نزدیک و دیرینه داشت و نسبتی سببی هم از چند طریق و از جمله از طریق مرحوم آیة الله کشمیری با خاندان او دارم. همه اینها موجبات آن را فراهم می کرد که به آثار آن مرحوم بی توجه نباشم. کتاب هایی که در نقد آرای دکتر سروش و همچنین درباره نقد مقوله کنترل جمعیت و نیز کتابی که با عنوان وظیفه فرد مسلمان نوشته حقیقتا آثاری کم مانند و بی نهایت خوشمزه ای است که قلم من در توصیف و تحلیل چیستی آنها توانا نیست. درباره مقوله رؤیت هلال ماه مبارک و موضوع افق با استادش مرحوم آیة الله خویی اختلاف نظر داشت و همان موجب شد که با استادش نامه نگاری های متعدد کند که البته باز از مرحوم پدرم شنیدم که آقای خویی در نیمه راه پاسخ دادن به مطالب آن مرحوم را به دلیل اینکه آن را غیر مفید می دانست و معتقد بود سید محمدحسین حسینی طهرانی از فهم مطالبش بر نیامده رها کرد. این نامه نگاری ها بعدها وسیله خود سید محمدحسین حسینی طهرانی در کتابی مستقل منتشر شد. در کتاب مهر تابان دعاوی غریبی در رابطه با علامه طباطبایی داشت که مورد قبول شاگردان اصلی علامه قرار نداشت و ندارد. اساسا چنانکه از نوشته های خود آن مرحوم هم بر می آید سید محمدحسین حسینی طهرانی در فلسفه و حتی در عرفان ابن عربی امتیاز خاصی نداشت و بیشتر به عرفان عملی و در واقع به قطبیت و ادعاهای عرفانی علاقمند بود. کتابی که درباره مرحوم سید هاشم حداد، مراد عرفانی اش نوشته کتاب بسیار پر برگی است (به نام روح مجرد) و در آن دعاوی عرفانی و مقاماتی برای مرادش و طبعا برای خودش دارد که بسیار خوشمزه است و البته مورد انتقاد بسیاری قرار گرفته. به خاطر ندارم چیزی اندر فضیلت عرفانی سید محمدحسین حسینی طهرانی از مرحوم آیة الله کشمیری شنیده باشم با اینکه با او نسبت خانوادگی سببی هم داشت. معمولا مرحوم کشمیری درباره معاصرانی که اهل ذوق های عرفانی بودند و آنان را قبول داشت توصیه و یا ارجاعی می داد. هر چه هست برای کسی همچون من که با تاریخ اندیشه و ادبیات دینی آشنایم و در این زمینه ها کار می کنم مرحوم سید محمدحسین حسینی طهرانی دانش آموخته متوسطی بود که آنچه از آثار قلمی اش در دست است نشانی از برجستگی و ماندگاری ندارد. اینکه حال فرزندان او " زادوا الطین بلة" و بر آن دعاوی خوشمزه عرفانی انبوهی دیگر افزوده و با نوشتن آثار و ایراد مطالبی بر قطبیت و جانشینی پدر در مقامات عرفانی تأکید می کنند و حتی بر سر آن میان خود اختلاف دارند باید گفت از آن طنزهای تلخ این روزگار است که نمی دانم بعدها درباره آن تاریخنگاران چه خواهند گفت. در این دوران که بیش از هر زمان دیگری تفکر و سلوک دینی نیازمند عقلانیت و خردگرایی است تا بتوانیم نسل کنونی را از طریق مبانی عقلانیت دینی با تعالیم گهربار اسلامی آشنا و دلبسته کنیم کوبیدن بر طبل قطب بازی های عرفانی و باورهای سخیف و خرافی ریاورزانه و ادعاهای نخ نمای صوفیانه و انتشار آثاری مضحک و شرم آور همچون "نور مجرد" نه تنها تأسف آور است بلکه برای آینده دین داری و ایمان خردمندانه و برای اخلاق و فرهنگ و اجتماع و سیاست کشور ما که سرشت و سرنوشتش با همه این مقولات پیوند خورده است خطرناک و سمی مهلک است. با دیانت مردم بیش از این بازی نکنید و به قطب بازی ها ودعوی گری های منحط صوفیانه و مرید پرورانه پایان دهید.