نظرات کاربران درباره کتاب صوتی ماجرای جاودان در فلسفه

بهترین کتابی که تاکنون در طاقچه مطالعه کرده ام؛ همراه با گویندگی عالی آرمان سلطانزاده. چقدر لذت بخش است سیری داستانی-تاریخی در ژرفنای اندیشه های ناب. بزرگانی گرامی که بررسی شخصیتشان خود نوعی مطالعه است؛ چه رسد به تعمق در حکمتهای گرانسنگ آنها. از باب نمونه نبوغ امپدوکلس برای من بسیار تحسین برانگیز بود و بر خلاف راسل که معمولا ادبیات سخیفی نسبت به حکماء ایده آلیست از امپدوکلس و فیثاغورس گرفته تا نیچه دارد، معتقدم او فریبکار نبوده و نوعی انا الحق گویی حلاج گونه در او رسوخ کرده بوده است. فقط افسوس که جای نوابغ ایرانی ساحت اندیشه و عرفان، همچون مانی شهید و سهروردی شهید در این اثر خالیست. در هر صورت، نیوشیدن و نوشیدن شهد شیرین این اثر را به همه دوستداران حکمت و فلسفه پیشنهاد میکنم.

نویسنده‌ی کتاب عاری از سوگیری نیست، و یه جاهایی خیلی علنی نسبت‌هایی به بعضی فیلسوفان می‌ده. در مجموع هم یه نگاه مذهبی در کل کتاب جاریه. بیشتر علاقه داره فیلسوفان رو پیامبران امروزی ببینه و با همین دیدگاه هم فیلسوفان رو انتخاب کرده‌. اگر کسی مثل نیچه یا شوپنهاور هم توی لیست هست تقبیح شده. من دوست داشتم متن بی‌طرفانه‌تری بخونم.

کتاب که کلا فوق العاده ست حالا با چاشنی مای صدای آقای سلطان زاده هم همراه بشه میشه نور علی نور.طاقچه جان خیلی سپاس. اروزم اینه آقای سلطان زاده رو از نزدیک ببینم. الگوی منه در خوانش کتاب صوتی.

درود بر دوستان کتاب خوان ، کتاب صوتی فوق عالی ، اطلاعات کلی از نظریات فیلسوفان به من داد و می تواند چراغ زندگی باشد ، البته با صدای زیبا و گویش قشنگ آقای سلطان زاده

دیوژن فیلسوف گدا،میگه در ازای تکه نانی یک سخن حکمتانه بهتون یاد میدم و من میگم این کتاب بی‌نظیر پر از سخنان ناب،خردمندانه و تفکر برانگیز نهفته است و بخونید و گوش بدید و غرق لذت بشید.

کتاب بسیار ارزشمند و زیبایی است. متن ساده و خوشخوانی دارد که با خوانش زیبای آقای سلطان زاده جذاب و شنیدنی شده است. این کتاب درس زندگی‌ست...

نگاه بی طرفانه نداره

سطحی سطحی سطحی. جهت‌دار و احمقانه.

گذشته از اینکه خوانش کتاب مانند سایر کارهای آرمان سلطان زاده خوب بود، خود کتاب، یک ضد کتاب واقعیست! یکی از بدترین و جهت دارترین کتاب هایی بود که تا به امروز دیده ام. حتی کلمه فلسفه رو هم در عنوانش به همراه داشت ولی ذره ای خرد و اندیشه درش نبود، صرفا نگاه تماما جهت دار مولف که اساسا امکان تفکر را از خواننده سلب کرده و نه تنها اگاهی نمی دهد که ضد آگاهی در خود دارد.