نظرات کاربران درباره کتاب صوتی کتابخانه نیمه شب

سلام ممنون از نظرتون. ادبیات یک نوع هنره. اساس هنر از آشنایی زدایی میاد. برفرض من به یک معرفتی رسیدم و میخوام این رو با افراد دیگه ای به اشتراک بذارم تا استفاده کنن. یک راه اینه مقاله ای بنویسم در این رابطه و راه دوم اینه که از طریق یک اثر هنری منتقلش کنم. مقاله نوشتن اصول خودش رو داره. هنر هم همینطور. وقتی که از هنر استفاده میشه بحث زیبایی شناسی میاد وسط و نمیشه گفت چون ژانرش روانشناسیه پس میخواد به ما درس بده و نباید سخت بگیریم و... در داستان نویسنده یک دنیا خلق میکنه و مخاطب رو دعوت به تجربه درون این دنیا میکنه. اگر هنر نویسنده قوی باشه تجربه ی من مخاطب، در من شدید اثرگذار خواهد بود. چیزی که من در طول عمرم توجه نکرده بودم رو بهم نشون میده(آشنایی زدایی) حالا این مقدمه طولانی‌ رو گفتم که به این برسم: همه ما میدونیم حسرت گذشته رو نباید خورد. کسی مخالف این نیست.ولی خب خیلی ها حسرت گذشته رو داریم! حالا وقتی این معرفت رو نویسنده میخواد به مخاطب برسونه باید از یک جنبه ای به من بگه که در من اثر گذار باشه. بنظرم این کتاب فقط توی همون جمله مونده. من بعد از این کتاب نتونستم فراتر از این جمله به قول شما روانشناسی برم. یعنی خواندن این یک جمله با خواندن این داستان برای من برابر بود! حالا ممکنه کسی بگه نه زندگی من زیر و رو شد. خب مبارکش باشه 😁 همونطور که گفتید هرکسی نظر خودش رو داره و منم طبیعتا مشکلی با این ندارم. موفق باشید

سلام دوست عزیز هر کسی نظر خودشو داره اما اون جوری که شما دارید میگید اصلا با این ژانر جور در نمیاد. این کتاب حالت روانشناسی داره ژانری که شما میگید ماجراجویی و ترسناکه،منظورم اینه که این کتاب بیشتر راجب حرف هایی که میزنه و درس های زندگی که میده معروفه.یعنی هدف نویسنده این نبوده که داستانی درست کنه که نشه حدسش زد،هدفش رو این بوده که بگه حسرت هامون رو کنار بزاریم و... بازم نظر هر کی باید بهش احترام گذاشته بشه.