هملت
نویسنده: ویلیام شکسپیر
مترجم: مسعود فرزاد
انتشارات: انتشارات علمی و فرهنگی
معرفی بهترین نمایشنامه‌نویسان خارجی
539 بازدید
در خانه بنشینیم و تئاتر ببینیم (بخوانیم). نمایشنامه‌نویسان این کار را محقق کرده‌اند. هنر نمایشنامه‌نویسی ترکیبی از ادبیات و تئاتر است. در این هنر واژه‌ها و جملات به زندگی، احساس و حرکت تبدیل می‌شوند. یک نمایشنامه‌نویس چون خالقی است که صحنه‌ی کوچکی از زندگی را خلق می‌کند و باید چنان در این کار هوشمند و زیرک باشد که خواننده هنگام خواندن نمایشنامه تصور کند در سالن تئاتری نشسته است و صحنه‌ی نمایش را تماشا می‌کند. در این یادداشت از وبلاگ طاقچه بر صحنه‌ی یکی از بهترین سالن‌های تئاتر جهان یعنی اپرای گارنیه به تماشای معرفی بهترین نمایشنامه‌نویسان خارجی و برخی از آثارشان می‌نشینیم. جای بعضی از نمایشنامه‌نویسان و آثارشان اما خالی است؛ آثاری مانند اودیپوس شهریار و آنتیگونه از سوفوکل، و چهره‌هایی چون ماتئی ویسنی‌یک، وجدی معود، یاسمینا رضا، هارولد پینتر، برنارد شاو، گوگول، مروژک، کامو و اریک امانوئل اشمیت.
ویلیام شکسپیر
وقتی سخن از بهترین نمایشنامه‌نویسان به میان است نمی‌شود از شکسپیر سخن نگفت. ویلیام شکسپیر شاعر ملی انگلیس نامیده می‌شود. اطلاعات دقیقی درباره‌ی زندگی شکسپیر در دست نیست اما اسناد نشان می‌دهد که او در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۵۶۴ در کلیسایی در استراتفورد انگلیس غسل تعمید داده شده است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس تمام دوران می‌دانند. او نمایشنامه‌هایش را در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم نوشت. نمایشنامه‌هایی که برای همیشه ماندگار شدند. شکسپیر نویسنده‌ای بود با ذهنی تیزبین، خردمند و قدرتی شاعرانه. او درک درستی از انسان‌ها، طیف کامل احساسات و تعارض‌های آن‌ها داشت. او به طرز شگفت‌انگیزی در استفاده از کلمات و خلق تصاویر باهوش بود.
شکسپیر بسیاری از نمایشنامههای خود را با الهام از تاریخ روم باستان و کاوش در تاریخ انگلیس نوشت و آن‌ها را با قوه‌ی تخیل خود به تراژدی‌های زیبایی بدل کرد؛ بنابراین می‌توان گفت سبک نویسندگی شکسپیر به مکتب کلاسیسم نزدیک است. یکی از نکته‌های قابل‌توجه در تراژدی‌های بزرگ شکسپیر چون «هملت»، «اتلو» و «مکبث» این است که بر پایه طیف حیرت‌انگیزی از احساسات انسانی پیش می‌روند. او در ژانر کمدی و کمدی رمانتیک نیز دست به قلم برد. تا پیش از آن در دنیای کلاسیک باستان دو ژانر کمدی و تراژدی شناخته شده بود و شکسپیر در ابداع ژانر کمدی رمانتیک کمک کرد، آن را به کمال رساند و ژانر کمدی رمانتیک را از آن خود ساخت. اولین آثار ثبت‌شده از شکسپیر، ریچارد سوم و سه قسمت از هنری ششم است که در اوایل دهه ۱۵۹۰ نوشته شدند.
در حدود سال‌های ۱۵۹۹-۱۶۰۰ شکسپیر بیشتر از قبل به کاوش و پرداختن به موضوعات تاریک‌تری چون انتقام، حسادت، بحران میانسالی، پیری و مرگ روی آورد. شاید این موضوع بازتابی بود از زندگی خودش. زندگی‌ای که به سوی مرحله‌ی جدیدی از تجربیات پیچیده‌تر و آزاردهنده‌تر می رفت.
«هملت» که در همین سال‌ها نوشته شده است یک تراژدی انتقامی است. شخصیت اصلی این نمایشنامه سطح جدیدی از پیچیدگی انسانی را به نمایش می‌گذارد. سخنان هملت شخصیت اصلی نمایشنامه اغلب مأیوسانه، صادقانه و از نظر فلسفی عمیق است، زیرا او به ماهیت دوستی، حافظه، دلبستگی عاشقانه، عشق به فرزند، بردگی نفسانی، عادات فاسد (نوشیدن، شهوت جنسی) و تقریباً به هر مرحله از تجربه انسانی به‌طور عمیق می‌اندیشد. انتشارات علمی و فرهنگی نمایشنامه‌ی هملت را با ترجمه‌ی مسعود فرزاد روانه‌ی بازار کرده است.
مولیر
ژان باتیست پوکلن (Jean Baptiste Poquelin) متولد ۱۵ ژانویه ۱۶۲۲ در پاریس و از بزرگ‌ترین نویسندگان کمدی فرانسه است. نام هنری او یعنی مولیر در تاریخ ۲۸ ژوئن ۱۶۴۴ خلق شد. پدر مولیر به کار سلطنتی مشغول بود و دوست داشت پسرش هم در راه او قدم گذارد اما مولیر سنت‌شکنی کرد و پا به عرصه‌ی تئاتر گذاشت. اگرچه مقامات مقدس و سکولار فرانسه در قرن هفدهم اغلب علیه او بودند؛ اما نبوغ مولیر سرانجام ظهور کرد. او آرزو داشت یک بازیگر تراژیک شود اما خواست و سلیقه‌ی مردم با او متفاوت بود. مولیر با چهره‌ی یک کمدین متولد شده بود.
خسیس
نویسنده: ژان باتیست مولیر
مترجم: محمد حاتمی
انتشارات: انتشارات ندای الهی
بازیگری که در درون مولیر وجود داشت بر نوشتن او تأثیر گذاشت و آنچه را که به‌طور طبیعی می‌توانست بازی کند، نوشت. مولیر همیشه آماده بود تا از تمام قوانین نویسندگی سرپیچی کند؛ بنابراین نمی‌توان کمدی‌های او را به دسته‌های مشخصی تقسیم‌بندی کرد. او سبک جدیدی را در کمدی ابداع کرد. این سبک مبتنی بر تلفیق دو تفکر عادی و غیرعادی بود. برای فهم بهتر سبک کاری مولیر بسیاری چارلی چاپلین را نزدیک به سبک او دانسته‌اند و این دو را با هم مقایسه کرده‌اند. ۴۰ درصد از نمایشنامه های او ترکیبی از هنرهای کمدی، موسیقی و رقص است. برخی از نمایشنامههای مولیر عبارت‌اند از: «بیمار خیالی»، «خسیس»، «تارتوف»، «مکتب زنان» و «مردم‌گریز». مولیر برخلاف بقیه‌ی نمایشنامه‌هایش، نمایشنامه‌ی خسیس را به نثر نوشت. این نمایشنامه همچون دیگر آثار مولیر چندان از استدلال بویی نبرده است و رابطه‌ی پدر و پسری عجیبی را به نمایش می‌گذارد. خسیس را می‌توانید با ترجمه‌ی محمد حاتمی از طاقچه مطالعه کنید.
بستن تبلیغهنریک ایبسن
هنریک یوهان ایبسن (Henrik Johan Ibsen) نمایشنامه‌نویس بزرگ نروژی متولد ۲۰ مارس ۱۸۲۸ است. پدر ایبسن یک تاجر کوچک چوب و مادرش فردی بسیار مذهبی بود. او دوران کودکی سخت و فقیرانه‌ای داشت. در ۱۵سالگی به‌عنوان شاگرد داروخانه مشغول به کار شد. در اوقات فراغت خود به نوشتن نمایشنامه پرداخت و در ۲۳سالگی در یک تئاتر تازه‌تأسیس به‌عنوان کارگردان و نمایشنامه‌نویش منصوب شد.
او در نمایشنامههای خود تحلیل اخلاقی نوینی را به صحنه‌ی تئاتر اروپا معرفی کرد. او از فضای واقع‌گرایانه‌ی طبقه‌ی متوسط برای خلق نمایشنامه‌ها استفاده کرد. او در آثار اولیه‌ی خود از اسطوره‌ها و افسانه‌های نروژی با زبان منظوم و شاعرانه برای نوشتن نمایشنامه‌هایش استفاده کرد. این آثار اگرچه حال و هوای رمانتیک داشتند ولی رگه‌های واقع‌گرایی در آن‌ها دیده می‌شد. رشد صنعت و تغییر ساختار اقتصادی در قرن نوزدهم ایبسن را به سوی تغییرات اساسی در نمایشنامه‌هایش سوق داد. از این پس مردم عادی شخصیت‌های نمایشی او شدند. اوج این تغییر را در نمایشنامه‌ی «دشمن مردم» می‌توان دید. پس از مدتی شیوه‌ی نگارش او تحلیل‌گرایانه‌تر و نمادین‌تر شد. در نمایشنامه‌هایی چون «ایولوف کوچک» و «وقتی ما مردگان از خواب برمی‌خیزیم» که از آخرین آثار او هستند، مرگ اصلی‌ترین مضمون است.
عروسک‌خانه
نویسنده: هنریک ایبسن
مترجم: بهزاد قادری
انتشارات: نشر بیدگل
در «خانه عروسک» ایبسن زنی را مجسم می‌کند که ناگهان نسبت به خانه و زندگی خوش و شیرینش غریبه می‌شود و در پی حقیقت خویش و دنیایش می‌رود. داریوش مهرجویی فیلم سارا را براساس این نمایشنامه ساخته است. شخصیت سارای فیلم الهام‌گرفته‌شده از شخصیت نورا در خانه عروسک است. نشر بیدگل خانه عروسک را با ترجمه‌ی بهزاد قادری منتشر کرده است.
بخشی از کتاب صوتی عروسک خانه را بشنوید.
عروسک خانه
نویسنده: هنریک ایبسن
گوینده: جمعی از گویندگان
انتشارات: آوانامه
آنتوان چخوف
آنتوان چخوف نمایشنامه‌نویس روسی و استاد داستان کوتاه مدرن است. او متولد ۲۹ ژانویه ۱۸۶۰ در تاگانروگ روسیه است. بهترین نمایشنامه‌ها و داستان‌های کوتاه چخوف فاقد طرح‌های پیچیده و راه‌حل‌های دقیق هستند و ایجاز از مشخصه‌های اصلی آثار او هستند. چخوف در آثارش نگاه رئالیستی به جهاد دارد و زیر سطح زندگی و عمق آن را جست‌وجو می‌کند.
او به عنوان نماینده‌ی برجسته مکتب رئالیستی روسیه در اواخر قرن نوزدهم شناخته می‌شود. پدر چخوف یک خواربار فروش مبارز بود که بسیار به پسرش سخت می‌گرفت. علی‌رغم مهربانی مادرش، خاطرات دوران کودکی برای چخوف بسیار دردناک بود. او اغلب از آن خاطرات در آثارش استفاده می‌کرد. چخوف بعد از پایان تحصیلاتش در رشته‌ی پزشکی به داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی روی آورد.
مجموعه آثار چخوف (جلد ششم)
نویسنده: آنتوان چخوف
مترجم: سروژ استپانیان
انتشارات: انتشارات توس
در اواخر دهه‌ی ۱۸۸۰، وقتی چخوف به اندازه‌ی کافی شناخته شد، بسیاری از منتقدان شروع به سرزنش چخوف کردند. منتقدان معتقد بودند چخوف باید دیدگاه سیاسی و اجتماعی محکمی داشته باشد و آن‌ها را در آثارش بازتاب دهد. چخوف اما با این نظرات موافق نبود. او دوست داشت به ارزش‌های غلط اما رایج اجتماع در آثارش حمله کند، اختلاف طبقاتی را محکوم کند و درباره‌ی آدم‌هایی سخن بگوید که حرف همدیگر را نمی‌فهمند. نخستین نمایشنامه‌ی چخوف «بی‌پدری» است که چندان شناخته‌شده نیست. نمایشنامههای ابتدایی چخوف چندان موفق از کار درنیامدند اما بالأخره با نمایشنامه‌ی «مرغ دریایی» طعم نخستین موفقیت را چشید. انتشارات توس در جلد ششم و هفتم مجموعه آثار چخوف نمایشنامههای او را با ترجمه‌ی سروژ استپانیان جمع‌آوری کرده است.
برتولت برشت
برتولت برشت نمایشنامه‌نویس آلمانی با گرایش‌های مارکسیستی است. او متولد ۱۰ فوریه ۱۸۹۸ است. برشت در دوره‌ای که می‌زیست یک نگرش شدید ضد بورژوایی ایجاد کرد تا نشان‌دهنده‌ی ناامیدی عمیق نسل او از تمدنی باشد که در پایان جنگ جهانی اول سقوط کرد.
سبک برشت روایی بود. او به توسعه ژانر درام در تئاتر کمک کرد. او دوست داشت تماشاگران بعد از دیدن نمایش‌هایش به اندیشیدن وادار شوند. نمایشنامههای او به گونه‌ای خلق شدند که خواننده یا تماشاگر را وادار کنند اندیشه انتقادی خود را تقویت کنند و به‌دنبال پرسش و یافتن علل و راه‌حل مسئله باشند.
زندگی گالیله
نویسنده: برتولت برشت
مترجم: حمید سمندریان
انتشارات: نشر قطره
برشت در دوره‌ی تبعید خود آثاری را نوشت که یکی از آن‌ها نمایشنامهای بود به اسم «زندگی گالیله». او در این اثر از زندگی واقعی گالیله الهام گرفت. این نمایشنامه قدرت و جسارت خلاف جهت حرکت‌کردن را نشان می‌دهد و زندگی انسانی را نشان می‌دهد که برای اثبات حقیقت رنج‌های بسیاری را می‌کشد. می‌توانید این نمایشنامه را با ترجمه‌ی استاد حمید سمندریان در طاقچه مطالعه کنید. برخی دیگر از آثار برشت با عنوان‌های «آدم آدم است»، «مادر» و «ترس و نکبت رایش سوم» نیز ترجمه شده‌اند.
بخشی از کتاب صوتی زندگی گالیله را بشنوید.
زندگی گالیله
نویسنده: برتولت برشت
گوینده: گروه گویندگان
انتشارات: نوین کتاب گویا
آرتور میلر
آرتور میلر را بیشتر به‌خاطر نمایشنامه «مرگ فروشنده» (۱۹۴۹) می‌شناسند. او نمایشنامه‌نویس آمریکایی متولد نیویورک در ۱۷ اکتبر ۱۹۱۵ است. میلر پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان در یک انبار مشغول به کار شد. با پولی که به دست آورد به دانشگاه میشیگان رفت و در آنجا شروع به نوشتن نمایشنامه کرد.
مرگ فروشنده
نویسنده: آرتور میلر
مترجم: عطاالله نوریان
انتشارات: نشر قطره
«مرگ فروشنده» یک تراژدی درباره‌ی مردی به نام ویلی لومان است. مردی که ارزش‌های نادرست جامعه او را نابود کرده است. برای میلر، قرار دادن «مرد عادی» در مرکز یک تراژدی مهم بود. او در نمایشنامه‌هایش جست‌وجوگری درونی شخصیت‌هایش را با آگاهی اجتماعی درهم می‌آمیزد. عنصر سرمایه‌داری در نمایشنامههای میلر یک عنصر اساسی و مهم است.
در نمایشنامه‌ی مرگ فروشنده سرمایه‌داری پا بر گلوی ویلی لومان که یک فروشنده دوره‌گرد ۶۳ساله است می‌گذارد. نمایشنامه‌ی «مرگ فروشنده» برنده‌ی جایزه‌ی تونی و جایزه‌ی پولیتزر شده است. از دیگر آثار او می‌توان به «همه پسران من»، «ساعت آمریکایی»، «خاطره دو دوشنبه» و «بعد از پاییز» اشاره کرد.
بخشی از کتاب صوتی نمایش صوتی مرگ فروشنده را بشنوید.
نمایش صوتی مرگ فروشنده
نویسنده: آرتور میلر
گوینده: میثم مجاوری
انتشارات: آوانامه
تنسی ویلیامز
تنسی ویلیامز نمایشنامه‌نویس آمریکایی است که نمایشنامه‌هایش دنیایی از سرخوردگی انسانی را نشان می‌دهند و در آن‌ها رابطه‌ی جنسی و خشونت زمینه‌ساز فضایی از جنب‌وجوش عاشقانه است. ویلیامز متولد ۲۵ فوریه ۱۹۸۳ در می سی سی پی ایالات متحده است.
باغ وحش شیشه ای
نویسنده: تنسی ویلیامز
مترجم: حمید سمندریان
انتشارات: نشر قطره
ویلیامز برای اولین بار با نمایشنامه‌ی «بلوز آمریکایی» (۱۹۳۹)، که گروهی از نمایشنامههای تک‌پرده بود، جایزه‌ی تئاتر گروهی را از آن خود کرد. او در یکی از مشهورترین نمایشنامههای خود یعنی «باغ وحش شیشه‌ای»، یک خانواده‌ی متوسط را به تصویر می‌کشد. این نمایشنامه درباره‌ی شکست مادری سلطه‌جو به نام آماندا است که با توهمات گذشته‌‌ی عاشقانه‌ی خود زندگی می‌کند. پسر بدبین خانواده، تام، در تلاش برای یافتن خواستگاری برای خواهر خجالتی و گوشه‌نشین خود یعنی لورا است. لورا که معلولیتی در پایش دارد، در دنیایی فانتزی زندگی می‌کند. فیلم ایرانی «اینجا بدون من» به کارگردانی بهرام توکلی از روی این نمایشنامه ساخته شده است. «باغ وحش شیشه‌ای» را نشر قطره با ترجمه‌ی استاد حمید سمندریان منتشر کرده است. نمایشنامه مهم بعدی ویلیامز، اتوبوسی به نام هوس (۱۹۴۷) برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر شد. گربه‌ای روی شیروانی داغ (۱۹۵۵) یکی دیگر از نمایشنامههای بعدی ویلیامز، دروغ‌های احساسی حاکم بر روابط را در جهان آشکار می‌کند.
اوژن یونسکو
اوژن ایونسکو نمایشنامه‌نویس فرانسوی رومانیایی‌الاصل است که در ۲۶ نوامبر ۱۹۰۹ در روم متولد شد. یونسکو یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسان قرن بیستم است. او انقلابی در تکنیک‌های نمایشی به‌پا کرد و به افتتاح تئاتر پوچ‌گرا کمک کرد. در نمایشنامههای یونسکو مضامینی چون بیگانگی از خود، دشواری ارتباط و ترس و وحشت از مرگ دیده می‌شود. او در آثارش پوچ بودن زندگی بورژوایی، بی‌معنی بودن قراردادهای اجتماعی و ماهیت بیهوده و مکانیکی تمدن مدرن را به نمایش می‌گذارد. در برخی دیگر از آثارش هم بیشتر به رؤیاها و کاوش در ناخودآگاه می‌پردازد.
کرگدن
نویسنده: اوژن یونسکو
مترجم: پری صابری
انتشارات: نشر قطره
«کرگدن»، نمایشنامهای درباره‌ی توتالیتاریسم، محبوب‌ترین اثر یونسکو است. «کرگدن» برای هر خواننده در هر جامعه‌ای می‌تواند نمادی از چیزی باشد که بر او سلطه دارد. داستان در شهر کوچکی در فرانسه روایت می‌شود. کرگدن‌ها به شهر حمله می‌کنند و کرگدن شدن مثل یک بیماری به همهٔ اهالی شهر سرایت می‌کند. همه جز شخصیت اصلی نمایشنامه، «برنژه» که از شدت احساساتی بودن مالیخولیایی به نظر می‌رسد. او مردی بی‌بندوبار است، عقل‌گرا نیست بلکه حال‌گرا است اما هوشی سرشار دارد و از آن بیشتر بیدار و هشیار. این نمایشنامه را با ترجمه‌ی پری صابری می‌توانید در طاقچه بخوانید.
ساموئل بکت
«در انتظار گودو» نمایشنامهای است که ساموئل بکت بیشتر معروفیت خود را به آن مدیون است. ساموئل بکت نویسنده، منتقد و نمایشنامه‌نویس، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۹ است. او متولد ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در ایرلند است. نوشته‌های بکت مملو از اشارات ظریف به منابع متعدد ادبی و همچنین تعدادی از نویسندگان فلسفی هستند. بی‌شک بکت تحت‌تأثیر اندیشه‌های افرادی چون «دانته» شاعر ایتالیایی، «دکارت» فیلسوف فرانسوی، «آرنولد ژئولینکس» فیلسوف هلندی و هموطن ایرلندی و دوست محترمش «جیمز جویس» بوده است.
برخی از مطبوعات این موضوع را رواج داده‌اند که کارهای بکت به جنبه‌های کثیف وجود انسان می‌پردازد؛ اما این ادعا به‌نظر درست نمی‌آید. بکت در نمایشنامههای خود به‌خصوص در نمایشنامه «در انتظار گودو» سؤالات اساسی وجودی انسان را مطرح می‌کند. او خیلی علاقه‌ای به پرداختن به موضوعاتی چون زندگی اجتماعی، کسب قدرت و سیاست ندارد. به نظر او این موضوعات سطحی هستند و جنبه‌هایی هستند که مشکلات اساسی انسانی را می‌پوشانند. به نظر می‌رسد که سؤالات اساسی برای بکت این باشد: چگونه می‌توانیم با این واقعیت کنار بیاییم که بدون اینکه هرگز آن را بخواهیم، به جهان پرتاب شده‌ایم و به وجود آمده‌ایم؟ ما کی هستیم ماهیت واقعی خود ما چیست؟ وقتی انسان می گوید «من» یعنی چه؟ دو قهرمان نمایشنامه‌ی «در انتظار گودو»، اغلب توسط منتقدان به عنوان ولگرد یاد می‌شوند، اما بکت هرگز آن‌ها را چنین توصیف نکرده است. آن‌ها فقط دو انسان هستند که در ابتدایی‌ترین موقعیت انسانی در جهانند و نمی دانند برای چه در آنجا هستند.
در انتظار گودو
نویسنده: ساموئل بکت
مترجم: علی اکبر علیزاد
انتشارات: نشر بیدگل
بیشتر نمایشنامههای بکت در سطحی از انتزاع اتفاق میفتند. نمایشنامه‌ی «دست آخر» (۱۹۵۷) انحلال رابطه بین یک ارباب و خدمتکارش را توصیف می‌کند. فضای این نمایشنامه بسیار عجیب است و انگار داستان در داخل جمجمه انسان تصویر شده است. در «آخرین نوار کراپ» (۱۹۵۸)، پیرمردی به اعترافاتی که در سال‌های قبل ضبط کرده بود گوش می‌دهد؛ اما این صدا به رازی برای او تبدیل می‌شود؛ زیرا برای کراپ پیر، صدای کراپ جوان‌تر، صدای یک غریبه است. پس از چه نظر می‌توان دو کراپ را یک انسان دانست؟ در «روزهای خوش» (۱۹۶۱)، زنی به معنای واقعی کلمه مدام در اعماق زمین فرو می‌رود و به مرگ نزدیک‌تر می‌شود، با این وجود همچنان درباره‌ی چیزهای بی‌اهمیت زندگی صحبت می‌کند. به عبارت دیگر، شاید با نزدیک و نزدیک‌تر شدن مرگ، همچنان وانمود می‌کند که زندگی برای همیشه به‌طور عادی ادامه خواهد داشت. با خواندن نمایشنامههای بکت انسان همیشه به سؤالات اساسی هستی می‌اندیشد.
مارتین مک دونا
مارتین فارانان مک‌دونا متولد ۲۶ مارس ۱۹۷۰، نمایشنامه‌نویس و فیلم‌ساز بریتانیایی-ایرلندی است. سبک کاری او در ژانر کمدی سیاه باعث شناخته‌شدن او شده است. او موضوعات جدی و تلخی را برای نمایشنامه‌هایش انتخاب می‌کند و با طنزی زیرکانه به کندوکاو آن موضوعات می‌پردازد. «مراسم قطع دست در اسپوکن» اولین نمایشنامه‌ی مک‌دونا است که در ایالات متحده اتفاق میفتد و درباره‌ی مرد قاتلی است که به‌دنبال دستی که در جوانی از دست داده است، می‌گردد. اولین نمایشنامه غیرایرلندی مک‌دونا نیز با نام «مرد بالشی» در سال ۱۹۹۵ منتشر شد.
مامورهای اعدام
نویسنده: مارتین مک‌دونا
مترجم: بهرنگ رجبی
انتشارات: نشر بیدگل
نمایشنامه «مامورهای اعدام» جدیدترین اثر مک‌دونا است که در سال ۲۰۱۵ به اجرا درآمد. داستان درباره‌ی مردی است به نام هری که مامور اعدام است. او از اینکه حکم اعدام در حال برچیده شدن است سخت ناراحت است. شبی که او و دوستانش در باری که مال هری است جمع می‌شوند، حضور یک غریبه ماجرا را به سمت‌وسویی جدید می‌برد. این نمایشنامه را بهرنگ رجبی ترجمه کرده است و نشر بیدگل آن را منتشر کرده است.
بخشی از کتاب صوتی مأمورهای اعدام را بشنوید.
مأمورهای اعدام
نویسنده: مارتین مک‌دونا
گوینده: میثاق ابطحی
انتشارات: انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر
یوجین اونیل
یوجین اونیل برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویس آمریکایی و برنده‌ی جایز‌ی نوبل ادبیات در سال ۱۹۳۶ است. او در ۱۶ اکتبر ۱۸۸۸ در نیویورک و در تئاتر متولد شد. او تنها نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود که جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. پدرش، جیمز اونیل، یک بازیگر موفق تئاتر بود. اولین تلاش‌های اونیل برای خلق نمایشنامه خیلی خوشایند نبود. او به موضوعاتی چون فاحشه‌ها، رهاشده‌ها، ملوانان تنها و ظلم خدا به انسان می‌پرداخت؛ اما بعد از گذراندن دوره‌ی نمایشنامه‌نویسی آثاری خلق کرد که جامعه‌ی تئاتر را متوجه خود ساخت و منتقدان را با رئالیسم تراژیک خود تحت تأثیر قرار داد.
نمایشنامههای اونیل بسیار تحت تأثیر دیدگاه‌های شخصی او و زخم‌های ناشی از روابط خانوادگی‌اش خلق شدند. نمایشنامه‌ی سفر دراز روز در شب (۱۹۵۶) از شاهکارهای اوست که کاملاً نمایانگر زندگی شخصی اونیل است.
گوریل پشمالو
نویسنده: یوجین اونیل
مترجم: بهزاد قادری
انتشارات: نشر بیدگل
اونیل تقریباً در همه‌ی مکاتب، سبک‌ها و گونه‌های ادبی، دستی بر آتش زده است. منتقدین برخی از آثار او را با آثار بزرگان تاریخ نمایشنامه‌نویسی مقایسه کرده‌اند؛ اما همگان با هم هم‌نظر هستند که نمایشنامه‌ی «گوریل پشمالو» یکی از مهم‌ترین تراژدی‌های بزرگ در ادبیات نمایشی جهان است. نمایشنامه‌ی گوریل پشمالو را بهزاد قادری به فارسی ترجمه کرده است و نشر بیدگل آن را منتشر کرده است. از دیگر نمایشنامههای اونیل می‌توان به «نخستین آدم»، «نان و آب»، «ماهی برای یک ملعون» و «زن زندگی» اشاره کرد.
دیگر نمایشنامه‌نویسان برتر جهان
- لوکیوس آنئوس سِنِکا
- سوفوکل
- جرج برنارد شاو
- ماتئی ویسنی‌یک
- آلبر کامو
- هارولد پینتر
- نیکلای گوگول
- اسلاومیر مروژک
- اریک امانوئل اشمیت
- وجدی معود
- یاسمینا رضا
اگر این مطلب را دوست داشتید، پیشنهاد می‌کنیم که مطلب زیر را هم مطالعه کنید
539 بازدید
بستن تبلیغ
آیلار اسماعیلی
اشتراک
ورود
0 دیدگاه ها
